Het is een belangrijk jaar op muziekgebied geweest: vrouwen staan ​​in de door pop gedomineerde hitlijsten, verschillende nieuwe artiesten hadden enorme doorbraakalbums en -nummers, en er was de eerste grote raprun sinds geruime tijd. Dat alles en meer komt tot uiting in de nominaties voor de Grammy Awards 2025 die vrijdag zijn bekendgemaakt. Natuurlijk waren er ook enkele minachtingen en verrassingen: dit zijn tenslotte de Grammy’s. Hier zijn acht punten uit een lijst die grotendeels voorspelbaar was, maar die dient als reflectie op de stand van zaken in de populaire muziek en die een aantal belangrijke verhaallijnen bevat voor de ceremonie op 2 februari.

Beyoncé zou eindelijk de Grote kunnen winnen

Beyoncé maakte, voorspelbaar, schoon in de nominaties. Zij en haar album Cowboy Carter werden genomineerd in alle drie de topcategorieën (Album, Record en Lied van het Jaar) en pakten andere knikken op in de categorieën pop, rap, country en Americana. In de loop van haar carrière heeft Beyoncé nu een recordaantal van 99 Grammy-nominaties verdiend. Maar de echte vraag is of dit eindelijk de eerste keer in haar carrière zal zijn dat ze Album van het Jaar wint. Twee afzonderlijke ceremonies uit het verleden voelden zich bepaald door de indruk dat ze in de ultieme categorie over het hoofd werd gezien, beide toen Adele pleitte voor Beyoncé’s Limonade te hebben overwonnen 25 in 2017, en in 2023, toen Harry Styles een onhandige acceptatietoespraak hield na Harry’s huis gewonnen Renaissance.

Tijdens de Grammy’s van vorig jaar gebruikte Jay-Z zijn tijd tijdens een acceptatietoespraak om de Recording Academy aan te spreken op haar inconsistenties bij het erkennen van zwarte artiesten, met name zijn vrouw, met de hoogste eer. “Zelfs volgens jouw eigen maatstaven werkt het niet”, zei hij, nadat hij erop had gewezen dat Beyoncé weliswaar de meeste Grammy’s heeft gewonnen, maar dat ze nog nooit Album van het Jaar heeft gewonnen.

Dat was vroeger Cowboy Carter werd in maart uitgebracht, maar nu voelt het alsof Beyoncé tegen de tijd dat de ceremonie in februari plaatsvindt het grootste deel van het afgelopen jaar de Grammy’s heeft uitgedaagd haar opnieuw te ontkennen. “AOTY I ain’t win”, zingt ze letterlijk op “Sweet Honey Buckiin’”. Cowboy Carter is alles wat de Grammy’s vaak waarderen: een zorgvuldig samengestelde weerspiegeling van de muziekgeschiedenis, met knipoogjes naar country-, Americana- en rootsmuziek. Het bevat echte instrumenten en eerbetoon aan legendarische artiesten als Willie Nelson, The Beatles en Dolly Parton. Cowboy Carter had grotere ambities dan simpelweg een beroep doen op Grammy-kiezers, maar als je een album zou proberen te ontwerpen om precies dat te doen, zou je een kavel slechter. Als Beyoncé niet met die grammofoon wegkomt, zal dat de indruk wekken dat niets wat ze doet ooit goed genoeg zal zijn voor de Recording Academy. Het is een indruk die de meeste kiezers naar mijn mening willen vermijden, hoewel ze in het verleden zeker andere kansen hebben laten liggen om deze te corrigeren.

Wat deze dynamiek ingewikkelder maakt, is dat dit een echt beladen veld is voor de grootste prijs van de Grammy’s. De andere genomineerden zijn van Billie Eilish Raak me hard en zachtChappell Roan’s De opkomst en ondergang van een prinses uit het MidwestenCharli XCX’s BratJacob Collier Djesse Vol. 4Sabrina Timmermans Kort en zoethet houtblazersalbum van André 3000 Nieuwe blauwe zonen die van Taylor Swift De afdeling gemartelde dichters. Hoewel ik denk dat zowel Roan als Charli XCX goede zaken hebben, Raak me hard en zacht is waarschijnlijk Cowboy Carter‘s zwaarste concurrentie.

Het is een prachtige plaat van een favoriet uit de Academie die zowel lovende kritieken als populaire goedkeuring heeft gekregen. De streamingnummers hebben in de loop van de tijd beter stand gehouden dan Cowboy Carter‘S. Naar mijn mening zou het dit jaar minder erg zijn dan in 2017 of 2023 als iemand anders dan Beyoncé het album van het jaar zou winnen. Maar het zou nog steeds functioneren als een berisping, en het zou waarschijnlijk de belangrijkste blijvende herinnering zijn aan de onderscheidingen van 2025.

Beste nieuwe artiest is een zwaargewichtmatch van twee

Met excuses aan Benson Boone, Doechii, Khruangbin, Raye, Shaboozey en Teddy Swims – bedankt voor uw komst, haal uw cadeauzakjes op als u naar buiten gaat, en vergeet niet dat we de parkeerplaats valideren! Beste nieuwe artiest is een wedstrijd tussen Chappell Roan en Sabrina Carpenter.

Zoals altijd zijn de kwalificaties voor deze categorie uiterst dwaas; Carpenter bracht haar debuutalbum uit in 2015. (Voor de goede orde, dat deed Khruangbin ook.) Maar de geest van de prijs is om een ​​kunstenaar te erkennen die het afgelopen jaar een doorbraak heeft gehad, en zowel Roan als Carpenter zijn dit jaar opgeblazen. Dit zou een van de meest omstreden categorieën moeten zijn, en het zou er zeker op kunnen neerkomen welke artiesten de komende maanden harder campagne voeren.

Maar uiteindelijk voelt dit als de beloning van Roan. Ik vind het moeilijk om haar een van de andere grote prijzen te zien winnen, terwijl Carpenter met ‘Espresso’ een hele goede kans heeft op Lied van het Jaar. Gezien dat, en het jaar dat Roan heeft gehad, zie ik dat kiezers haar hier willen belonen. Ze is ook een beetje ‘nieuwer’ dan Carpenter, wiens vorige album E-mails die ik niet kan verzenden Fwd had twee grote streaminghits in ‘Nonsense’ en ‘Feather’. Er zit ook een theatraliteit en een nadruk op muzikaliteit in Roans kunstenaarschap, dat is het totale Grammy-aas, misschien iets meer dan de kenmerkende vuile humor van Carpenter.

Net als de NFL, de Grammy’s Embraced Kendrick Lamar en “Not Like Us”

Binnen een week in februari zal Lamar’s Drake-disstrack worden vertoond door zowel de Recording Academy als de National Football League, wanneer Lamar de rustshow van de Super Bowl opvoert. Dat is niet noodzakelijkerwijs schokkend. Ondanks hun slechte staat van dienst bij rappers in het algemeen, hebben de Grammy’s altijd van Lamar gehouden. Een hit is een hit, en de Kendrick-Drake beef was een van de meest opvallende en interessante dingen die dit jaar in de muziek zijn gebeurd.

Het is ook waar dat een deel van de potentie van “Not Like Us” voortkomt uit de centrale beschuldiging van Lamar: dat een van de grootste namen in de muziek een aantal naamloze, minderjarige vrouwelijke slachtoffers van seksueel geweld heeft. Ik ben er niet eens blij mee dat Lamar ervoor heeft gekozen dit in een lied te verwerken; er zijn geen regels voor echt rundvlees. Het voelt echter opmerkelijk dat deze grote reguliere instellingen dit lied graag onder de aandacht zouden brengen in het jaar van het Diddy-proces. De Grammy’s waren dat duidelijk: Lamar had in totaal zeven nominaties, op de tweede plaats na Beyoncé met Charli XCX, Billie Eilish en Post Malone, en ‘Not Like Us’ maakt kans op twee grote prijzen, Record en Song of the Year.

Bij Record of the Year erkennen de Grammy’s het fenomeen van een nummer, in plaats van de technische aspecten en constructie ervan (die worden erkend in Song of the Year). Voor mij bevindt “Not Like Us” zich in een interessante onderlinge concurrentie met “Espresso” in die categorie.

Lamars vete met Drake begon op dit moment al lang geleden, maar het winnen van een Grammy voor Lamar zou een nieuwe L voor Drake zijn, vooral gezien hoeveel Drake verlangt naar dat soort grote podia die de Grammy’s en de Super Bowl bieden. Het is ook vermeldenswaard dat collega Drake-tegenstanders, Future en Metro Boomin, ook verschillende nominaties kregen, waaronder die voor Beste Rapalbum voor Wij vertrouwen je niet. Het is de moeite waard om al die dynamiek te zien spelen, en of Drake opduikt bij de Grammy’s (of de grote wedstrijd) of thuis blijft om badkamer-selfies te posten.

De opnameacademie is Brat

De Grammy’s hebben nooit veel aandacht besteed aan Charli XCX, die ondanks haar lange carrière en meerdere Top 10-hits vóór vrijdag geen solo-nominatie op haar naam had staan. Maar daar heeft de Academie zeker aandacht aan besteed Brathaar dance-pop en elektronische album met een underground spirit dat (een deel van) de mainstream veroverde met zijn limoengroene branding en memeability.

Twee van Charli’s zeven nominaties vallen in de hoofdcategorieën Album en Record van het Jaar, waar ze ‘360’ inzond. Ze is waarschijnlijk een gok om die prijzen te winnen, maar ze is bijna een kans om te winnen in de categorie Dance/Electronic Album, waar ze met name aan meedeed in plaats van Best Pop Vocal Album. Ze is het meer dan waard, en Charli zien evolueren van een ondergewaardeerd niche-ravemeisje naar een Grammy-winnaar zou een van de coolste verhalen in de muziek van dit jaar zijn, hoe huiveringwekkend het onvermijdelijke Apple Dance-stukje tijdens de show ook zal zijn.

Sommige popmeisjes hebben de cut gemist

Over het geheel genomen weerspiegelden de nominaties wat een belangrijk jaar dit was voor vrouwen in de popmuziek: Beyoncé, Taylor Swift, Charli XCX, Chappell Roan, Billie Eilish en Sabrina Carpenter hebben allemaal opgeruimd.

Er waren echter een paar vrouwelijke popartiesten die de lijsten niet haalden. Ariana Grande werd uitgesloten van de grote categorieën, hoewel ze verschillende nominaties kreeg in de popcategorieën. En ondanks dat ze de artiest was die de Grammy’s van 2024 opende, Dua Lipa en haar album Radicaal optimisme werden geheel buitengesloten.

Gemengde resultaten voor countryartiesten

Anders dan Cowboy Carterhet was geen geweldige show voor countrymuziek. De meest opvallende afwezigheid in de categorieën Song en Record of the Year was de samenwerking tussen Morgan Wallen en Post Malone, ‘I Had Some Help’, die zes weken op geen enkele plaats stond. 1 in de Billboard Hot 100. Wallen had een geweldig jaar, dus zijn afwezigheid lijkt op zijn minst enigszins verband te houden met zijn persoonlijke controverses. Ook ontbreekt de huidige tabloid-fixatie Zach Bryan, hoewel Bryan uit eigen beweging weigerde zijn album uit 2024 in te dienen De grote Amerikaanse barscene of nummers daarvan in welke categorie dan ook, en zegt dat hij zich niet op zijn gemak voelt bij het idee om van muziek een competitie te maken, en daarom niet is genomineerd.

Het was ook een rustige dag voor Nashville, omdat zwaargewichten Jelly Roll of zelfs Grammy-favoriet Kacey Musgraves er niet in slaagden genomineerd te worden buiten de landspecifieke categorieën.

Uiteraard, als de vestiging in het land telde Cowboy Carter als een van hen zou dit een ander gesprek zijn. Maar ook al Cowboy Carter landgrootheden als Linda Martell in de prijzen vallen, hebben zowel Beyoncé als Nashville elkaar het afgelopen jaar op afstand gehouden. Beyoncé noemde haar plaat een ‘Beyoncé-album’, en geen countryalbum, en het country-establishment reageerde door haar uit te sluiten van de Country Music Awards in september. Dat ze in totaal meer Grammy-nominaties heeft gekregen in de countrycategorieën dan welke traditionele countryartiest dan ook, zal die spanning versterken en, terecht of niet, mogelijk de groeiende scepsis van Nashville jegens de Recording Academy vergroten, waar ook geen countryartiest vertegenwoordigd was in Album. Genomineerden voor Song of Record of the Year afgelopen cyclus.

Snoepjes en verrassingen

Voor het grootste deel was dit een kalkachtige nominatielijst. Wallen is de voor de hand liggende afwijzing, hoewel zijn buitenmuzikale bagage een deel van het werk doet om zijn uitsluiting te verklaren. De lijst met Grammy-genomineerden van dit jaar weerspiegelt heel goed de muzikale tijdsgeest: je hebt Taylor en Billie en Sabrina en Chappell en Charli, plus onontkoombare hits als Shaboozey’s ‘A Bar Song (Tipsy)’ en ‘Not Like Us’. Misschien is dat alleen maar eerlijk, misschien is het een beetje saai, maar voor het grootste deel is dit een lastige reeks nominaties om boos over te worden (vooral nu de Ariana-stans bezig zijn zich klaar te maken voor Slecht).

Toch zouden de Grammy’s de Grammy’s niet zijn als er niet een paar dingen uit het linkerveld zouden komen. De nominatie van het ‘nieuwe’ Beatles-nummer ‘Now and Then’, opgebouwd uit een oude John Lennon-demo, kreeg de titel Record of the Year. Het is nooit Dat Het is schokkend om de Recording Academy te zien genieten van wat boomercore, al denk ik van niet John Lennon stond op veel voorspellingslijsten.

Een andere verrassing was Nieuwe blauwe zonhet fluitalbum van André 3000. Misschien is de nominatie een poging om het experiment van een geliefde ervaren artiest te belonen, alhoewel de timing, rond het 20-jarig jubileum van Outkast’s Speakerboxxx/Liefde hieronder het laatste rapalbum worden dat de ultieme prijs wint, voelt opmerkelijk.

Andere milde opmerkingen zijn: Tommy Richman’s grote single ‘Million Dollar Baby’ en eventuele nominaties voor producers Jack Antonoff en Finneas, die aan de genomineerden voor Album van het Jaar werkten, maar niet in de productiecategorie waren opgenomen.

Als je het op TikTok hoorde, hoor je het misschien niet op de Grammy’s

Er waren twee nummers in het bijzonder, Hozier’s ‘Too Sweet’ en Benson Boone’s ‘Beautiful Things’, die bijzonder groot waren op TikTok en de kans hadden om dat succes naar nominaties te brengen. Boone werd genomineerd voor Beste Nieuwe Artiest, maar zijn doorbraakhit is niet genomineerd. (Je zou kunnen zeggen dat de ‘Million Dollar Baby’-snob ook in dit patroon past.) Ik wil deze jongens niet beledigen, maar ik kan niet zeggen dat ik dit resultaat erg vind. Ik hoor deze liedjes al veel te vaak tijdens het scrollen.