LOS ANGELES – Toen Shohei Ohtani buiten het seizoen de top van de Dodgers ontmoette, werd de meest begeerde vrije agent van honkbal niet alleen verleid door een selectie van supersterren en een veelbelovend boerderijsysteem, maar ook door de manier waarop de club over het verleden dacht, een decennium van aanhoudende succes met 10 opeenvolgende reizen naar het naseizoen. Ondanks alle overwinningen hadden ze maar één World Series-ring uit het door de pandemie ingekorte seizoen 2020 om dit te laten zien. Ze vertelden hem dat ze het als een mislukking beschouwden.

Die woorden bleven Ohtani bij toen de tweerichtingssensatie koos waar hij de volgende tien jaar van zijn leven zou doorbrengen. Hij geloofde zo sterk in de groep die de Dodgers-operatie opbouwde, dat hij zijn toekomst aan hun besluitvormers verbond. Een clausule in zijn recordcontract van tien jaar, ter waarde van $ 700 miljoen, bepaalde dat de enige manier waarop hij zich kon terugtrekken, was als eigenaar Mark Walter of president van honkbaloperaties Andrew Friedman het team zou verlaten. Hij vertrouwde erop dat de leiders van de Dodgers een winnaar zouden opbouwen, en toen hij $680 miljoen uitstelde van het meest lucratieve contract in de geschiedenis van de sport, werd de druk op hen uitgeoefend om dat onmiddellijk te doen.

“Het was belangrijk voor Shohei dat dit niet de enige stap was die we gingen ondernemen”, zei Friedman.

Tien maanden later versloegen de Dodgers zondag de Mets en keerden voor het eerst in vier jaar terug naar de World Series – niet alleen dankzij Ohtani, die floreerde in zijn eerste ‘postseason’ en waarschijnlijk een derde MVP-trofee aan zijn mantel zal toevoegen. dit jaar, of de andere supersterren die ze in de winter hebben toegevoegd, maar ook vanwege de mengelmoes van acties die Friedman en de frontoffice van de Dodgers hebben ondernomen om een ​​wisselende selectie compleet te maken.

“Dit is net zo’n uitdaging als een seizoen, in termen van blessures, tegenslagen en dingen die opdoken, zoals ik me kan herinneren”, zei Friedman, gedrenkt in een brouwsel van Korbel-champagne en Budweiser, zondagavond vanuit het thuisclubhuis.

Nadat ze Ohtani in december hadden gecontracteerd, verhoogden de Dodgers hun free-agent-uitgaven met meer dan $ 1 miljard door eind die maand werpers Tyler Glasnow en Yoshinobu Yamamoto toe te voegen. In januari haalden ze Teoscar Hernández binnen voor een eenjarige deal van $ 23,5 miljoen en zagen hoe hij zich ontwikkelde tot een All-Star en Home Run Derby-kampioen. Ze hadden al drie andere voormalige MVP’s op de selectie staan: Mookie Betts, Freddie Freeman en Clayton Kershaw, van wie werd verwacht dat ze in de tweede helft zouden terugkeren van een schouderoperatie buiten het seizoen.

En toch was het zondagavond in het Dodger Stadium een ​​bullpen-wedstrijd en een nog niet aangekondigde toevoeging in het middenseizoen die hen naar de World Series zou sturen met een 10-5 overwinning in Game 6 van de NLCS.

“We hebben zoveel verschillende jongens die op een bepaalde dag langs kunnen komen”, zei NLCS MVP Tommy Edman. “Ik denk dat we daarom zo succesvol zijn.”

Ondanks al het geld dat de Dodgers uitgeven, hadden ze zich nooit kunnen voorstellen dat hun playoff-selectie er zo uit zou zien, met slechts één startende werper uit de Opening Day-selectie beschikbaar, met slechts drie startende werpers die ze kunnen vertrouwen om wedstrijden te starten in Yamamoto, halverwege het seizoen. acquisitie Jack Flaherty en een terugkaatsende Walker Buehler, en met Freeman en korte stop Miguel Rojas strompelde te veel om te spelen.

De Dodgers verloren Betts bijna twee maanden en Yamamoto bijna drie maanden. Kershaw keerde in juli terug van zijn schouderprobleem, maar zijn teen zorgde ervoor dat hij na slechts zeven starts buitenspel werd gezet. De jonge opvallende startende werpers Gavin Stone, Dustin May, River Ryan en Emmet Sheehan gingen ook dit jaar allemaal verloren.

‘Dit is net zo vastberaden voor een groep als ik heb meegemaakt,’ zei Friedman, ‘en ze hadden elk grammetje ervan nodig.’

De stappen die Friedman en algemeen directeur Brandon Gomes op de handelsdeadline maakten, zorgden er uiteindelijk voor dat dieptestukken een hoofdrol speelden.

Een dag voordat ze ruilden voor de meest begeerde startende werper op de markt in Flaherty, sloten de Dodgers een deal met drie teams om een ​​worstelende reliever en een veelzijdige positiespeler te verwerven die het hele seizoen niet had gespeeld. Drie maanden later zou Michael Kopech het bullpen-spel starten dat de Dodgers naar de World Series zou sturen, terwijl Edman vier punten zou binnenhalen vanaf de opruimplek van manager Dave Roberts in de Game 6-clincher.

“Het is iets waar je altijd aan denkt, waar je altijd van droomt”, zei Edman. “Het is niet per se iets wat ik had verwacht.”

Flaherty ging van een belangrijk dieptepunt in de rotatie naar de meest vertrouwde headliner van de club op de heuvel. Edman hielp bij het verlengen van een opstelling die hulp nodig had, zowel in het outfield als bij de korte stop. De toevoeging van Kopech, die naar voren kwam als een van Roberts ‘meest vertrouwde armen met hoge hefboomwerking, hielp een schuifelende bullpen.

Maar de verwondingen leken eindeloos en dreigden de hoop van de Dodgers te laten ontsporen.

“Ik denk dat er gedurende het jaar momenten waren waarop sommige van de blessures die we hadden een beetje leegliepen”, zei Friedman. “Ik denk dat Doc er uitstekend werk aan heeft geleverd om dat voor te zijn en wat enthousiasme en optimisme in de groep te pompen.”

In september kwamen de Dodgers erachter dat een elleboogprobleem officieel het einde zou betekenen van Glasnow’s All-Star-seizoen. Destijds hadden de Dodgers net twee wedstrijden op rij in Atlanta laten vallen. De Padres en Diamondbacks naderden hun voorsprong in de divisie. Roberts voelde dat zijn spelers gedemoraliseerd begonnen te raken.

Dus verzamelde hij ze voor een bijeenkomst waarvan Hernández zei dat ‘alles veranderde’.

“We realiseerden ons dat we het potentieel hebben, dat we de spelers hebben, dat we nog steeds de Dodgers zijn”, zei Hernández.

“Ik kreeg gewoon het gevoel dat er een soort van ‘Wee mij’ was”, legde Roberts uit, “en dat is gewoon niet wie we zijn.”

De schipper deelde een boodschap dat hij niet méér in zijn spelers kon geloven dan zij in zichzelf.

“We hadden een bijeenkomst en zeiden: ‘Jongens, kijk eens rond, we hebben nog steeds Hall of Famers in deze kamer, we hebben nog steeds All-Stars in deze kamer, we hebben jongens die veel geld hebben gekregen in deze kamer, we kunnen nog steeds doe dit”, legde Max Muncy uit.

De Dodgers gingen de rest van het seizoen met 11-3 en hielden de Padres tegen, die hen later naar de rand van de NLDS zouden duwen.

Met het oog op uitschakeling in San Diego kwamen de spelers opnieuw samen in het bezoekende clubhuis van Petco Park om een ​​soortgelijke boodschap te verspreiden, doorspekt met nog een paar woorden van vier letters.

Die dag viel Edman in voor de geblesseerde Rojas tijdens de korte stop, terwijl een groep relievers samenkwam om de Padres van het bord te houden in een bullpen-spel. De Dodgers keerden terug naar huis en zorgden voor een nieuwe shutout, gestart door Yamamoto in de beslissende Game 5, waardoor dit team anders, meer samen en veerkrachtiger was dan de twee ervoor, die waren uitgeschakeld in verbluffende exits in de eerste ronde.

“Als je deze tijd van het jaar in die dug-out zit, kun je dat dag en nacht merken als je niet samen bent als team”, zei Muncy. “Als je het hebt over 13, 14, 15 jongens in die dug-out, en ze hangen allemaal aan elke worp, hangen aan elke zwaai met jou in het slagperk, en je kunt ze horen en je kunt ze voelen, het maakt een groot verschil.”

De Dodgers versloegen de Padres met 10-0 in de laatste twee wedstrijden van de reeks, waarna ze de Mets met 20 punten versloegen in de NLCS, terwijl ze een serierecord van 46 punten behaalden. En in een reeks vol voormalige en hoopvolle MVP’s was het Edman, een deadline-aanwinst die dit jaar pas op 19 augustus zijn eerste wedstrijd speelde, die iedereen aanvoerde met 11 hits en 11 RBI’s.

“Je hebt het over een man die op talloze posities het Gold Glove-niveau heeft, van beide kanten slaat, honken steelt, stootslagen neerlegt, treffers krijgt, treffers voor macht,” zei Muncy. “Je hebt het over een absolute gamer.”

Edman was een gemiddelde hitter in de competitie met een plushandschoen op meerdere verdedigende posities in zijn vijf jaar bij de Cardinals. Dit jaar hielden een polsoperatie buiten het seizoen en een enkelverstuiking tijdens zijn revalidatie hem de hele eerste helft buiten spel. Friedman en het frontoffice van de Dodgers lieten zich niet afschrikken. Ze wilden hem nog steeds, zoals ze al jaren hadden gedaan.

“Om te weten dat ik door hen gewaardeerd en begeerd werd, is het een goed gevoel”, zei Edman. “Het geeft mij vertrouwen.”

Verderop speelde hij voornamelijk op het middenveld en bood Rojas de mogelijkheid om bij een korte stop overeind te komen. Zes keer speelde hij op beide posities in dezelfde wedstrijd. Dat vermogen is vooral nu cruciaal. Nadat hij de eerste drie wedstrijden van de NLDS in het midden was begonnen, heeft Edman sindsdien elke wedstrijd een korte stop gespeeld. Hij scoorde dit ‘postseason’ ook op vijf verschillende plaatsen in de ranglijst van de Dodgers.

“Ik had nooit gedacht dat hij, zodra we hem hadden aangekocht, vierde zou worden in een postseason-wedstrijd”, zei Roberts. ‘Maar ik vertrouw hem. De jongens vertrouwen hem.’

Toen de Mets zich naar de linkshandige Sean Manaea wendden, zorgde het ervoor dat de switch-hitting Edman vanaf de rechterkant kon slaan, waar hij dit jaar uitblonk. Zondag leverde hij bij zijn eerste keer een two-run double af en bij de volgende keer een two-run homer. De Dodgers tikten de Mets voor de tweede keer in drie wedstrijden voor 10 punten, terwijl hun vierde wedstrijd, waarin ten minste acht punten werden gescoord, opnieuw een ‘postseason’-record evenaarde.

Edman’s 11 RBI’s in de NLCS bonden hem het meest met Corey Seager (NLCS 2020) in een postseason-serie van een Dodgers-speler. Kopech werd ondertussen een belangrijk onderdeel van een geïmproviseerde pitchingstaf die op een gegeven moment een playoff-record evenaarde met 33 opeenvolgende puntloze innings, daterend uit het einde van de NLDS.

De puntloze innings streak van de Dodgers eindigde in Game 2 van de NLCS, toen een bullpen-wedstrijd misging. Zondag gebruikte Roberts de strategie opnieuw met beter resultaat, nadat hij voor de gelegenheid de meeste van zijn meest vertrouwde wapens had bewaard.

“Om van een seizoen waarin ik het moeilijk had bij een team dat het moeilijk had, nu succes te kunnen boeken bij een team dat veel succes heeft, betekent veel voor mij”, zei Kopech. “Om hier deel van uit te maken, waar jongens doen wat ze doen, zetten jongens als Shohei, Mookie en Freddie zijn hele lichaam op het spel om naar buiten te gaan en zo veel mogelijk te spelen dit ‘postseason’, voor jongens als Tommy om te verschijnen en meer te zijn dan een rollenspeler en de ster te zijn die ik denk dat hij is, het is echt speciaal.”

Bij het ingaan van Game 6 hadden Kopech, Evan Phillips en Daniel Hudson elk slechts één keer gegooid in deze reeks, waardoor ze niet alleen fris bleven maar ook hun blootstelling aan Mets-hitters beperkten. Blake Treinen en Anthony Banda waren ook voldoende uitgerust. Nu de aanval gedurende 10 runs explodeert, zouden de vijf runs van het bullpen-spel voldoende zijn.

Ohtani bereikte driemaal het honk en scoorde tweemaal. Hernández, die hitloos was in de eerste vijf wedstrijden, en Will Smith kwamen uit hun dipje. Betts had een RBI double in de achtste, waardoor de wedstrijd werd beëindigd. En er was Edman, die meerdere treffers had voor een derde wedstrijd op rij.

“Je kijkt naar wat er buiten het seizoen is gebeurd, je contracteert Shohei en je hebt zoveel supersterren in het team, het is een beetje de verwachting dat je succes zult hebben”, zei Edman. “Ik denk dat het indrukwekkend is om die verwachtingen te hebben en die allemaal waar te maken. Het zegt veel over de groep die we hier hebben.”

In een MLB-seizoen zonder winnaar van 100 wedstrijden kwam een ​​geteisterde Dodgers-club nog steeds naar voren als de beste speler in de National League met het beste honkbalrecord. Naast hun supersterren hielpen enkele slimme toevoegingen aan de deadline en een schare hulpwapens hun tekortkomingen te maskeren om aan het naseizoen te beginnen.

Nu wacht er een grote wedstrijd tegen de beste spelers uit de American League, waarbij de Dodgers en de Yankees elkaar vrijdag ontmoeten in de eerste World Series-wedstrijd tussen de legendarische franchises sinds 1981.

“Je hebt het over de absoluut grootste sterren in de game, en nu gaan ze op het grootste podium spelen”, zei Muncy. “Hoe bijzonder is dit als fan, man?

Rowan Kavner is een MLB-schrijver voor FOX Sports. Eerder coverde hij de LA Dodgers, LA Clippers en Dallas Cowboys. Rowan, afgestudeerd aan de LSU, werd geboren in Californië, groeide op in Texas en verhuisde vervolgens in 2014 terug naar de westkust. Volg hem op Twitter op @RowanKavner.

(Wil je geweldige verhalen rechtstreeks in je inbox? Maak of log in op uw FOX Sports-account, volg competities, teams en spelers en ontvang dagelijks een gepersonaliseerde nieuwsbrief.)

Haal meer uit Major League Baseball Volg je favorieten voor informatie over games, nieuws en meer