close
close

first Drop

Com TW NOw News 2024

    • news

    Ashton Jeanty van Boise State achtervolgt Barry Sanders nadat hij NIL-deals heeft afgewezen

    Vaseline Posted on

    toneelstuk

    BOISE, Idaho – Geen enkele kans dat hij wegliep. Niet na deze reis, niet na wie en wat hij was geworden.

    Niet voor al het NIL-geld ter wereld.

    Niet voor de SEC of Big Ten, niet voor al die scholen in Texas die hem de laatste keer negeerden. Niet voor een voetbalfabriek met blauw bloed die geloofde dat ze met een financiële zak lege calorieën naar binnen konden stormen en Ashton Jeanty konden veranderen door NIL-deals van zeven cijfers naar hem toe te gooien.

    Er is geen enkele kans dat hij de unieke en onvriendelijke sleur die hem naar Boise State bracht, en alles wat dat betekende, de rug toekeerde.

    “Ik zei tegen die (scholen): ‘Jullie hebben mij drie jaar geleden over het hoofd gezien. Nu wil je mij?” zei Jeanty, de running back-ster van Boise State en kandidaat voor de Heisman Trophy. “Het deed me beseffen dat ik altijd de juiste beslissing heb genomen door hierheen te komen.”

    Een beslissing die drie jaar in de maak is en die misschien wel zou kunnen leiden tot een nieuw baanbrekend moment van de eeuwige reuzenmoordenaar Boise State. Een moment van onbereikbare NCAA-records, de College Football Playoff, een Heisman-race en een ondenkbare vertraging van de verandering – al was het maar om even te pauzeren en alles in je op te nemen – in de steeds evoluerende wereld van het universiteitsvoetbal.

    Een moment waarop speler, programma en doel met elkaar verweven zijn, waar iemand eindelijk, genadig genoeg, de razende kloof van de jouwe vertraagt ​​en de sport lang genoeg reset om te genieten van wat was. In ieder geval voor een seizoen.

    Jeanty jaagt op het bijna onsterfelijke NCAA-record voor één seizoen van Barry Sanders, en Boise State – de uitblinker die twintig jaar lang stroomopwaarts zwemt door enorme veranderingen in het universiteitsvoetbal – vecht opnieuw in de gewichtsklasse.

    Jeanty heeft 1.248 meter haast in zes wedstrijden, en is 1.381 meter verwijderd van het breken van Sanders’ seizoensrecord van 2.628 meter. Jeanty heeft nog minimaal zeven wedstrijden te gaan, waaronder de cruciale Mountain West Conference-wedstrijd van vrijdag op UNLV.

    Als de Broncos het MWC winnen en een plek in het CFP verdienen als de hoogst gewaardeerde Group of Five-conferentiekampioen, heeft Jeanty nog minimaal acht wedstrijden om het record te verbreken dat Sanders in 1988 in elf wedstrijden vestigde. En Boise State, dat verloor op de huidige nummer 1 Oregon met drie punten in week 2 – de Ducks hadden een kick-return nodig voor een touchdown, een trap-return voor een touchdown en een velddoelpunt in de laatste seconde – zou wel eens goed genoeg kunnen zijn om wedstrijden te winnen (meervoud) in het GVB.

    Dat is de oppervlakkige kop. Het onderliggende verhaal van een speler en een reis, en zijn plaats in een programma, gaat veel dieper.

    TOP 10 LIJST: Deze resterende wedstrijden zullen het play-offveld bepalen

    WEEKENDVERWACHTING: Expertkeuzes voor elke Top 25-game

    Waar je bent, is waar je moet zijn

    De dag na de MWC-kampioenschapswedstrijd afgelopen december, slechts enkele uren nadat Spencer Danielson Boise State door een hoop onrust loodste en drie weken na het ontslag van coach Andy Avalos een kampioenschap won, kwam de realiteit van het hedendaagse universiteitsvoetbal op de voorgrond.

    Danielson werd officieel benoemd tot hoofdtrainer bij Boise State en het stropen van machtsconferentiescholen was begonnen.

    Raad eens wie bovenaan de lijst stond? De man die een dag eerder 153 yards en een touchdown rende, en die in zijn tweede seizoen bij Boise State 1.357 yards liep.

    Nu wist iedereen wie Ashton Jeanty was. En iedereen wilde hem.

    “De hele tijd bleef Ash tegen me zeggen: ‘Ik wil hier zijn'”, zei Danielson. ‘Ik had zoveel mensen die me belden en zeiden: ‘Hé, Spencer, even een waarschuwing: er komen een aantal scholen voor Ash.’ Ze kwamen en kwamen maar, en Ash en ik hebben er geen gesprek meer over gehad.’

    Een dag na een verlies tegen UCLA in de LA Bowl, waarbij scholen nog steeds het Boise State-programma omcirkelden en Jeanty en meer dan twaalf andere starters probeerden te contracteren, zei Danielson, begonnen de Broncos met trainingen buiten het seizoen.

    Daar om zes uur ‘s ochtends, op de ijskoude blauwe grasmat bij temperaturen onder het vriespunt, was Jeanty. Eerste speler op het veld en leider van de ploeg – ironisch genoeg door middel van een touwtrektraining.

    “Hij verpletterde iedereen”, zei Andrew Simpson, linebacker van Boise State. “Er was geen enkele twijfel dat hij bleef.”

    Maar dat weerhield de geldaanbiedingen niet uit het hele Power Four-landschap. Het is een overtreding van de NCAA als de technische staf contact opneemt met spelers die het transferportaal niet hebben betreden.

    Jeanty is nooit het portaal binnengegaan, en ook geen van de andere spelers die Danielson zegt, is illegaal benaderd door Power Four-scholen.

    “Ik heb een flink aantal coaches gebeld en gezegd dat ik wist wat ze deden, en dat het illegaal was”, zei Danielson. “Het is niet verrassend dat het een schuldspel werd. ‘O, dat wist ik niet. Laat mij het onderzoeken.’ Nou, ik ben beschermend, en we gaan hier niet bij zitten.’

    Waarom zou hij? Dit is het probleem met het hedendaagse universiteitsvoetbal: de Group of Five-conferenties zijn feederteams geworden voor de Power Four.

    De Groep van Vijf doet het zware werk, en de Power Four plukt daar de vruchten van. Dat is de reden waarom Danielson zo onvermurwbaar is in het beschermen van zijn spelers, maar hij doet dit ook door een programma te bouwen dat ze niet willen verlaten.

    Je wijst geen honderdduizenden dollars af – of in het geval van Jeanty meer dan een miljoen – als je niet het gevoel hebt dat waar je nu bent, is waar je zou moeten zijn.

    ‘Er is meer in het leven dan geld,’ zei Jeanty. “Dit is nu mijn thuis. Ik wil een erfenis nalaten.”

    Boise State is meer dan één speler of een groep spelers. Het is een unieke DNA-bubbel die gedurende bijna een halve eeuw is opgebouwd en in stand gehouden door spelers uit alle hoeken, helemaal terug tot de dagen van het junior college football, gespeeld in de schaduw van de landelijke Boise Front Range.

    Het zijn huidige spelers zoals veiligheid Alex Teubner, die opgroeide in het kleine strandstadje Seaside, Oregon, waar het twintig jaar geleden was dat een middelbare scholier zelfs maar doorliep op een Bowl Subdivision-school, laat staan ​​gespeeld.

    Teubner kreeg na zijn middelbare school geen beursaanbiedingen en geen uitnodigingen voor een walk-on. Zijn middelbareschoolcoach kende een stafmedewerker bij Boise State en vroeg om een ​​kans, en Teubner verscheen vijf jaar geleden op de eerste dag van het herfstkamp en wist niet hoe hij moest oefenen.

    Nu is hij teamcaptain en een All-MWC-veiligheidsagent.

    Het is bewaker Ben Dooley, een all-state worstelaar in Nevada die zes jaar geleden in Boise opdook, verschillende blessures opliep en zijn beste seizoen tot nu toe beleeft in zijn zesde jaar dat hij in aanmerking kwam.

    Het is een voorsprong op Ahmed Hassanein, de eerste FBS-speler uit Egypte, wiens oudere broer in 2019 een soort bewaker werd en Ahmed naar Californië bracht – waar hij als tweedejaars op de middelbare school voor het eerst voetbal speelde. Vijf jaar later werd Hassanein in 14 van de laatste 16 wedstrijden van Boise State ontslagen en leidt hij een verdediging die momenteel nummer 1 van het land is in zakken (29).

    Het is voormalig Broncos-coach Dirk Koetter (nu de aanvallende coördinator), die toegeeft dat hij Boise zoveel jaren geleden nooit had moeten verlaten voor een grotere universiteitsbaan. Groter is niet noodzakelijkerwijs beter.

    Het zijn voormalige Broncos-sterren Matt Miller (wide receivers-coach) en Jabril Frazier (edge-coach), die nooit de kans kregen om de play-off-postseason mee te maken.

    Het is co-offensiefcoördinator Nate Potter, die in 2007 als grijsshirt arriveerde, een jaar na de grootste postseason-ramp in de moderne tijd: de 43-42 overwinning van Boise State op Oklahoma in de Fiesta Bowl, het spel dat duizend dromen op de markt bracht. blauwe grasmat. Potter ontwikkelde zich tot een All-American, dronk een kopje koffie in de NFL en werd in 2014 meteen teruggetrokken naar Boise als kwaliteitscontrolecoach.

    Deze plek graaft diep in de ziel, een transcendente tijd voor degenen die ervoor kiezen om te investeren.

    “Als je in dit programma stort”, zei Dooley, “zal het in jou stromen.”

    “Het had allemaal zo moeten zijn”

    Halverwege het herfstkamp, ​​en toen Danielson voelde dat een getalenteerd team klaar was voor een groot seizoen, verscheen Jeanty in een serieuze bui op zijn kantoor met een bescheiden verzoek.

    Hij wilde gedoopt worden. En hij wilde dat Danielson de leiding zou nemen.

    De lange, kronkelige en soms tumultueuze weg die Jeanty naar Boise leidde, bracht hem hier met een reden. Het voorbijgaande leven van een militair gezin dat begon in Florida, en twee tussenstops omvatte in Virginia, vervolgens naar Napels, Italië, en uiteindelijk naar Texas, vormde het jonge leven van Jeanty.

    Hij speelde varsity-voetbal in Europa toen hij 14 was. Busritten van twintig uur maken om wedstrijden te spelen tegen andere middelbare scholen op andere Amerikaanse bases, ooit van Napels tot Zwitserland, en genieten van het ontroerende, bijna surrealistische landschap van het rijden door de Zwitserse Alpen.

    Spelen in Duitsland en Brussel en Spanje, en wanhopig proberen (en er niet in slagen) vloeiend Italiaans te spreken voordat ze uiteindelijk genoegen nemen met genoeg om rond te komen. Vervolgens overtuigde hij uiteindelijk zijn vader, Harry, ervan dat het gezin naar de Verenigde Staten moest terugkeren als hij de kans kreeg om universiteitsvoetbal te spelen.

    Alleen om zijn stempel te drukken met een van de beste seizoenen in de voetbalgeschiedenis van de middelbare school in Texas – en geen enkele FBS-coach in de staat gaf er om. Geen enkele beursaanbieding.

    Er moest een reden zijn, zei hij tegen Danielson, dat zijn reis zijn weg naar Boise vond. Toen Harry en zijn vrouw Pamela drie jaar geleden hun zoon afleverden, zei Harry tegen Ashton: ‘Wat voor jou is, is voor jou.’

    Vertaling: er is een plan voor iedereen.

    “Het was heel emotioneel”, zei Harry Jeanty. “Ik ben er vrij zeker van dat hij mij zag huilen.”

    Drie jaar later stond Ashton op een podium in de Capital Christian Church met Danielson, die niet kon stoppen met huilen. Meer dan 50 van zijn teamgenoten waren aanwezig onder de ruim 1.000 in het opvangcentrum, en zijn familie was live te volgen.

    ‘Nog nooit zo zenuwachtig geweest,’ zei Jeanty. “Maar toen ik eenmaal in het water kwam, verdween alles. Je komt uit dat water als een nieuwe man. Beste beslissing die ik ooit heb genomen.”

    Een week later, vlak voor het seizoen, verscheen een groep spelers op het kantoor van Danielson en vroeg om gedoopt te worden. “Ongeveer 15-20 van hen,” zei Danielson.

    Dus liepen hij en de spelers zijn kantoor uit, de trappen af ​​van het Albertson’s Stadium, door het beroemde blauwe gras en aan de overkant van de straat naar de Boise River – en lieten alles daar achter.

    ‘Fenomenaal,’ zei Jeanty. “Dit team, deze plek. Het was allemaal de bedoeling.”

    Op jacht naar Barry Sanders

    Jeanty veegt zijn telefoon open en opent de YouTube-app, zodat je gemakkelijk kunt zien wat iedereen zegt.

    Hij jaagt niet alleen de onsterfelijkheid van het universiteitsvoetbal na met Barry Sanders, hij ziet er bijna hetzelfde uit en speelt net als hij. Het is bijna godslasterlijk om dat zelfs maar te denken.

    Toch zijn ze er – en een schot in de roos als ze niet uit hetzelfde hout gesneden zijn. Grootte, snelheid, visie en natuurlijk adembenemende hoogtepunten.

    Jeanty hurkt 600 pond en bank bijna 400 pond. Hij heeft dit seizoen op wedstrijddagen snelheden van 35 tot 35 kilometer per uur behaald, en de kracht en acceleratie, balans en controle, en hop-stap en sprong lijken precies op You Know Who.

    Begrijp dit: Jeanty heeft dit seizoen 914 yards haast na contact, wat meer totale haast is dan elke running back in het universiteitsvoetbal, behalve Kaleb Johnson uit Iowa.

    Jeanty heeft een gemiddelde van bijna tien meter per carry, en zeven meter – zeven meter – na contact.

    “Als je het spel vanuit de achterhoek bekijkt, met de peuken van de verdediging naar de camera gericht, kun je hem niet zien”, zegt running backs-coach James Montgomery van Boise State. “Daarom breekt hij zoveel tackles. Zijn voetenwerk is zo goed, hij komt op zijn plekken. Hij komt daar vandaan en voor je het weet, komt er een echte kerel op je af, die door je gezicht rent. Hij speelt korrelig, speelt bij elk spel met een chip op zijn schouder.

    “De felle lichten gaan aan en hij laat je precies zien waar het over gaat.”

    Het opbouwen van de erfenis

    Eerder deze week kondigde Jeanty, in samenwerking met Boise State Athletics, de lancering aan van een voetbalbeurs ter ondersteuning van toekomstige Broncos-studentatleten.

    Het is zijn manier, zegt hij, om buiten het veld een erfenis achter te laten voordat zijn spelerscarrière compleet is.

    Meer dan 2.600 kilometer verderop, in Frisco, Texas, hoorde Harry Jeanty over het beursfonds van zijn zoon. Hij en Pamela hielden elkaars hand vast en huilden.

    ‘Ik heb hem bij Boise afgezet en hem daar aan het personeel overgedragen,’ zegt Harry met aarzelende en aarzelende stem.

    Hij lacht nu, of misschien huilt hij weer. Of allebei.

    ‘We wisten dat we niet konden wachten om te zien wat hij zou worden,’ vervolgde Harry. “Hij blijft ons elke dag verbazen.”

    Matt Hayes is de senior nationale universiteitsvoetbalschrijver voor USA TODAY Sports Network. Volg hem op X @MattHayesCFB.

    Vaseline
    View all posts

    You Might Also Like