AUSTIN, Texas – Chris Del Conte loopt donderdagmiddag zijn kantoor uit en is onderweg naar een andere ontmoeting. Zo is het leven deze week voor de atletiekdirecteur van de rijkste atletiekafdeling van het land.

Deze bijeenkomst is, net als veel andere bijeenkomsten deze week, gericht op de logistiek met betrekking tot de grote thuiswedstrijd van zaterdag: nr. 1 Texas versus nr. 5 Georgia.

De wedstrijd is misschien wel de grootste in het Darrell K Royal Stadium zo laat in een seizoen in 54 jaar, en misschien beweren sommigen hier dat het gezien de omstandigheden de grootste wedstrijd ooit is: het nieuwe bloed van de SEC tegen het oude bloed van de SEC dat botst in een top-vijf, prime-time confrontatie voor meer dan 100.000 mensen in het bruisende centrum van een van Amerika’s bloeiende steden.

Maar er is meer, zegt Del Conte.

De Formule 1, de internationale racefederatie, houdt haar jaarlijkse Grand Prix op slechts enkele kilometers van het voetbalstadion, waar ruim 400.000 mensen worden verwacht tijdens het driedaagse evenement – ​​van de oefenrondes tot de finale van zondag.

Del Conte is nog niet klaar. Zaterdagavond, terwijl de Bulldogs en Longhorns elkaar ontmoeten op het voetbalveld, ontvouwt zich een F1-concert met Eminem als headliner.

Wacht, wacht. Er is zelfs meer.

Precies rond de tijd dat de voetbalwedstrijd naar de rust gaat, begint het professionele voetbalteam van de stad, Austin FC, een wedstrijd aan de andere kant van de stad.

Del Conte schuifelt de logistieke bijeenkomst binnen en ziet eruit als iemand die weinig geslapen heeft.

‘Zaterdag wordt een puinhoop,’ zegt hij voordat hij even pauzeert.

‘Kijk, alles is in orde,’ vervolgt hij. “Het is gewoon chaos!”

Chaos. Een puinhoop. Of misschien past een andere beschrijving deze zaterdag in Austin: Perfect.

Als één weekend de essentie en het motief achter de verhuizing van de school naar de SEC zou kunnen samenvatten, dan is het dit wel. De Longhorns lieten hun tientallen jaren oude rivalen in de Big 12 achter zich, sloten zelfs het Longhorn Network af en gaven, althans enigszins, hun macht in de vergaderzalen af ​​om zaterdagen als deze te houden – de grootste merken in het universiteitsvoetbal komen naar de stad voor een feesttent , landelijke televisiezaken.

“Dat deel wordt waarschijnlijk het minst besproken in de media, gezien de impact ervan”, zegt de president van de school, Jay Hartzell. “De media richten zich zo veel op deals over mediarechten. Ze focussen niet genoeg op de impact van thuiswedstrijden.”

Er zijn meer genuanceerde verklaringen waarom Texas naar de SEC vertrok. Beheerders praten hier over de onzekerheid in de toekomstige inkomsten uit televisie-uitzendingen met de afname van lineaire abonnementen (cord-cutting). Ze wijzen ook op de federale belastingwijziging van 2018 die boosters verhinderde donaties voor voetbalgerelateerde kaartjes vrij te stellen.

Maar alle redenen eindigen met dezelfde eenvoudige verklaring: de school verlangde naar een waardevoller thuisschema voor tegenstanders van grote merken als een manier om hun belangrijkste bron van inkomsten te vergroten: de verkoop van voetbalkaartjes en donaties, allemaal gebruikt om te subsidiëren wat misschien wel de meest succesvolle atletiekafdeling van het land dit decennium.

En nu, op deze zaterdag, drie jaar na het afronden van de conferentiedienst, is het zover. Niet alleen dat, maar een conglomeraat van evenementen dit weekend heeft deze feeststad zijn grootste feest ingeluid – misschien wel ooit.

“Het wordt ons grootste weekend van het jaar, zo niet ons grootste weekend in de geschiedenis van de stad”, zegt Drew Hays, uitvoerend directeur van de Austin Sports Commission. “De F1 is normaal gesproken onze Super Bowl en nu heb je een top-vijf universiteitsvoetbalwedstrijd.”

Bekend om zijn muziekfestivals, eclectische foodscene en hippe sfeer, zit Austin nu midden in iets anders, zegt Hays.

“We hebben ons sportmoment.”

Waarom de SEC-beweging zo belangrijk was voor Texas

In zijn eerste volledige jaar als president van Texas, terwijl hij manoeuvreerde rond de nasleep van de COVID-19-pandemie, ontsloeg Hartzell zijn voetbalcoach en veranderde hij van atletiekconferenties. Drie jaar later, vanuit zijn kantoor met uitzicht op de campus van de universiteit en het uitgestrekte centrum van Austin, kijkt hij stralend naar het resultaat.

‘Denk eens aan wat er dat jaar in gang is gezet’, zei hij. “Het is fenomenaal om het tot bloei te zien komen.”

Hartzell is een geldman, een cijferman, een econoom met een doctoraat (vanaf hier) in financiën. Hij spreekt soms in code, in termen als ‘vaste kostenbasis’ en ‘variabele inkomsten’. Als oud-tennisser en sportfan komen zijn twee liefdes – economie en atletiek – vaak, vooral tegenwoordig, samen. In feite dook zijn eerste gepubliceerde artikel in de financiële gegevens binnen de franchise van Boston Celtics.

Na het voetbalseizoen 2020, toen de school besloot coach Tom Herman te ontslaan, onderzocht Hartzell de financiën van de atletiekafdeling. Hij heeft iets geleerd: tijdens seizoenen waarin Texas gastheer was van een van de grootste merken van universiteitsvoetbal in niet-conferentiewedstrijden, schoten de aantallen omhoog.

“Eén grote tegenstander thuis was fundamenteel anders dan de economische situatie van een seizoen”, zei hij. “De kracht van het thuisschema is het minst goed begrepen.”

Inkomsten uit voetbaltelevisie en donaties van voetbaltickets zijn de twee belangrijkste manieren waarop atletiekafdelingen van grote universiteiten inkomsten genereren. In 2023 bracht de atletiekafdeling van Texas $ 270 miljoen binnen, een NCAA-schoolrecord volgens USA Today. Texas genereert jaarlijks meer dan 60 miljoen dollar aan donaties van boosters om naar premium zitplaatsen te gaan – ongeveer een kwart van het budget. Ongeveer 15% komt uit televisiedistributie.

In 2021 presenteerde Del Conte aan zijn bestuur en Hartzell ‘een menu’, noemde hij het, over het landschap van universiteitssporten, inclusief informatie over hoe de afname van lineaire abonnementen van invloed zou kunnen zijn op de toekomstige uitzendinkomsten en de aanstaande tv-deal van de Big 12. Maar misschien wel het allerbelangrijkste was het thuisvoetbalprogramma van Texas – iets dat in de loop der jaren in waarde daalde.

De Longhorns spelen elk jaar tegen hun toprivaal op een neutraal terrein (Oklahoma in Dallas), en met de verhuizing van Texas A&M naar de SEC verloren ze een wedstrijd tegen hun rivaal in de staat.

“Je kunt je tickets niet langer afschrijven”, zei Del Conte, verwijzend naar de wijziging van de belastingwet uit 2018. “Wie je speelt, doet er nu toe.”

Het is niet alleen van belang voor de economie, zegt Hartzell. Bij thuiswedstrijden in Texas worden ‘familiereünies gehouden, vriendschappen gesmeed, netwerken gecreëerd, zakelijke deals gesloten of nieuw leven ingeblazen’, zei hij. “Zes keer per jaar krijgen we 100.000 mensen om elkaar heen en vinden we een gemeenschappelijke basis.”

Het is eigenlijk een simpele formule: hoe groter de tegenstander, hoe meer mensen er komen opdagen; hoe meer mensen komen opdagen, hoe meer inkomsten er worden gegenereerd; hoe meer inkomsten er worden gegenereerd, hoe meer overwinningen er worden behaald; hoe meer overwinningen behaald worden, hoe meer mensen komen opdagen.

De cyclus herhaalt zich.

In een tijd waarin de universiteitssport zijn grootste transformatie doormaakt – een jaar verwijderd van het rechtstreeks delen van inkomsten met atleten – is geld belangrijker dan ooit.

Tijdens een interview donderdag vat Hartzell de stand van zaken op het gebied van universiteitsvoetbal in een paar zinnen samen.

“De manier waarop de economische krachten in de universiteitssport zich ontwikkelen, zal de kloof tussen de haves en de have-nots vergroten”, zegt hij. “Het doorknippen van de snoeren op huishoudelijk niveau veroorzaakt druk op mediadeals. Over het algemeen is livesport een van die dingen die veel belangstelling en vraag genereren. College football is de grootste drijfveer, maar niet al deze wedstrijden zijn gelijk. De games met de grote merken zorgen voor de inkomsten.”

Dat is de reden waarom SEC- en Big Ten-functionarissen zich in de beginfase bevinden van het bespreken van een planningspartnerschap – een manier om de meest waardevolle programma’s in de sector tegen elkaar op te zetten. Om dezelfde reden hebben externe entiteiten nieuwe modellen voorgesteld voor de toekomst van het universiteitsvoetbal, allemaal met minstens één gemeenschappelijkheid: de beste merken spelen vaker de beste.

“Het komt allemaal samen”, zegt Hartzell. “Ik heb geen eindpunt in gedachten, maar deze trend van het proberen manieren te vinden om de grote merken vaker met elkaar te laten spelen, denk ik niet dat het voorbij is.”

“Grote wedstrijden in het universiteitsvoetbal zijn belangrijk”, zegt Del Conte. Hij gebaart naar de televisiekijkcijfers van de eerste helft van het universiteitsvoetbalseizoen, waarin de nieuwe SEC-goliath op weg is naar wat waarschijnlijk het meest bekeken seizoen in de geschiedenis is.

Bij zestien van de twintig meest bekeken wedstrijden van dit seizoen is een SEC-team betrokken. Tien van die twintig zijn games die alleen voor de SEC beschikbaar zijn.

“Nou”, zegt Del Conte met een knipoog, “daar is jouw verhaal.”

Nu de toekomst van universiteitssporten in beweging is, zit Texas er goed in

Het tafereel hier deze week zal een spektakel van rijkdom zijn.

Privéjets staan ​​langs de landingsbaan. Helikopters zoemen boven ons. Internationale hoogwaardigheidsbekleders lopen door de hallen van de hoogbouw van Austin. Beroemdheden zullen zowel het voetbalveld als het racecircuit sieren.

Het gemiddelde nachttarief voor een van de 50.000 hotelkamers in Austin bedraagt ​​ongeveer $500, zegt Hays, en de verwachte economische impact van het smorgasbord van dit weekend bedraagt ​​meer dan $500 miljoen.

Veel succes met het bemachtigen van kaartjes. Volgens Vivid Seats is de voetbalgame op weg om de best verkochte game van het seizoen te worden, met een gemiddelde kostprijs van $477. De instapprijzen voor kaartjes voor de F1 Grand Prix bedragen ongeveer $350, en suites op het circuit kosten $17.000.

Dit weekend biedt een unieke mix van twee grote evenementen om geld te verdienen: de ene is een volledig professionele industrie (F1) en de andere halfprofessioneel (groot universiteitsvoetbal). Tenzij er iets onvoorziens gebeurt, is dit het laatste universiteitsvoetbalseizoen zonder directe verdeling van de inkomsten tussen atleten en hun scholen.

Noem het de laatste hoera, zo lijkt het, voor het NCAA-amateurisme. De dood van tientallen jaren van beperkingen op de compensatie van atleten. De val van een vervlogen model. Als de antitrustschikking van het Huis van Afgevaardigden in juli volgend jaar wordt goedgekeurd, mogen scholen jaarlijks maar liefst 23 miljoen dollar delen met hun atleten.

De universiteitssport is naar deze plek geschoven, naar de rand van professionaliteit geduwd door rechterlijke bevelen en staatswetten – velen zouden zeggen dat het slachtoffer is van zijn eigen langzame evolutie. Voor universiteiten zou het prijskaartje voor het delen van de inkomsten plus extra investeringen in beurzen jaarlijks meer dan 30 miljoen dollar kunnen bedragen.

De nieuwe kosten komen doordat het aantal inschrijvingen voor universiteiten op nationaal niveau daalt; aangezien lineaire televisiedeals zich op een onzekere plaats bevinden; en terwijl atletiekafdelingen, die veel geld hebben verspild aan coachingcontacten en opzichtige faciliteiten om concurrerend te blijven, door de schulden heen vechten.

De toekomst van de atletiek op veel universiteiten bevindt zich in een zeer precaire positie, zegt Hartzell.

Maar zijn zorg ligt niet bij Texas. De school staat aan de top van de voedselketen, met misschien wel meer invloed, macht en geld dan welke atletiekafdeling dan ook in het land.

“Ik maak me zorgen over scholen die onder een bepaalde drempel blijven en ik maak me zorgen over hoe ze het zullen volhouden en blijven concurreren”, zegt hij. “Uiteindelijk zul je een heleboel van hen hebben die merken dat ze de atletiek nog meer moeten subsidiëren. Het zal een nieuwe kostendruk veroorzaken aan de academische kant van het huis, waar mensen het gevoel zullen krijgen dat ze manieren zullen moeten vinden om geld te besparen op academici om ervoor te zorgen dat ze het atletiekprogramma behouden waar het is. Het zal op sommige van deze scholen een aantal vragen oproepen: Is het het echt waard?”

Sommige atletiekafdelingen, die nu al 10 tot 20 miljoen dollar per jaar verliezen, zouden met het begin van het delen van de inkomsten in een verder gat van 40 miljoen dollar terecht kunnen komen.

“Nou, 40 miljoen dollar,” zegt Hartzell, “dat zijn veel professoren. Ga je het collegegeld verhogen? Er zijn een aantal scholen die voor een heel moeilijke beslissing kunnen komen te staan ​​als het gaat om atletiek versus academici.”

Maar niet op Texel.

Niet in hun rijke nieuwe conferentie en niet met hun grote merkenmatches. Zaterdag is meer dan alleen Texas vs. Georgia. Het is de reden waarom de Longhorns hier in de SEC zijn en waarom ze misschien rijp zijn voor succes in de wereld van de universiteitssport waarin de inkomsten worden gedeeld.

“Het wordt leuk”, zegt Del Conte. “Al deze spellen zijn leuk. Ik haat het voor mezelf. Ik zal een dosis Pepto-Bismol moeten nemen.’