ER ZIJN ONBETWIST boksgevechten, en dan zijn er nog echte topontmoetingen. Het aanbod van zaterdag in Riyad, Saoedi-Arabië, is het laatste en zal niet alleen de beste lichtzwaargewicht ter wereld bekronen, maar ook de beste 175-ponder van een generatie.

Artur Beterbiev – de enige bokskampioen met een KO-ratio van 100% – zal zijn WBC-, WBO- en IBF-titels op het spel zetten, terwijl Dmitry Bivol zijn WBA-titel riskeert in een gevecht om alle knikkers. De afgelopen zeven jaar domineerden de twee Russische vechters de lichte zwaargewichtdivisie, maar talloze redenen verhinderden een botsing om te beslissen wie de beste was.

Sinds 2017 waren het Beterbiev, Bivol en daarna alle anderen met een gewicht van 175 pond. Hun grootsheid reikt echter verder dan de gewichtsklasse: ze zijn ook pond-voor-pond steunpilaren (sinds medio 2022 op de ESPN-ranglijst). Bivol is ESPN’s nummer 4, terwijl Beterbiev nummer 6 is. De ESPN BET-kansen illustreren hoe competitief dit gevecht zal zijn: Bivol is -135 terwijl Beterbiev +110 is.

Het duel vindt uiteindelijk plaats drie maanden voordat Beterbiev 40 wordt (hoewel het gepland was voor juni voordat Beterbiev een knieoperatie onderging). Het onvermogen van de sport om de strijd aan te gaan, was het laatste wrijvingspunt voor een schare fans die vaak de beste tegen de beste wordt ontzegd.

Bij sommige onbetwiste kampioensgevechten zijn niet de twee beste vechters in een gewichtsklasse aanwezig. Dat is de realiteit in een sport met vier titels in elke divisie, waarvan er vele worden verzameld op basis van de grillen en de politiek van de promotors en sanctie-instanties van het boksen.

Het weltergewichtgevecht Terence Crawford-Errol Spence Jr. van afgelopen zomer en het zwaargewichtgevecht van May Oleksandr Usyk-Tyson Fury vallen in dezelfde categorie als Beterbiev-Bivol: onbetwiste gevechten die jaren in beslag namen toen rivaliserende promotors aan de onderhandelingstafel vochten en die echt de twee beste.

Dan zijn er gevechten als Naoya Inoue-Paul Butler, Crawford-Julius Indongo en Inoue-Marlon Tapales.

Er was geen gevecht verwacht, noch competitief. In beide gevallen was een naambokser een grote favoriet en kon hij snel een deal sluiten om de ontbrekende riemen toe te voegen.

Of de matchups nu gemakkelijk te maken zijn of niet, de mogelijkheid om zichzelf onbetwiste kampioen te noemen is de ultieme prestatie voor vrijwel elke vechter (afgezien van de eventuele Hall of Fame-inductie).

“Dit is de laatste stap naar succes in het professionele boksen in elke gewichtsklasse”, vertelde de 33-jarige Bivol vorige week aan ESPN. “We konden gewoon nummer 1 zien, wie de beste is. Voor mij betekent het dat ik mijn hele carrière goed deed, dat ik deze strijd kreeg.

“En als ik dit gevecht win, deed ik alles goed. Waarom mijn hele leven? Omdat ik mijn hele leven aan het boksen ben.”

Beterbiev (20-0, 20 KOs) herhaalde het sentiment van zijn landgenoot: “Het is (het) hoofddoel in het professionele boksen”, vertelde hij vorige week aan ESPN. “Weet je, het is alsof iedereen in het professionele boksen dit doel wil bereiken.”

ROY JONES JR. is de laatste onbetwiste kampioen in het licht zwaargewicht (tijdperk met drie banden). En sinds Jones in 2000 een van zijn titels opgaf, is er geen onbetwiste kampioen geweest die regeerde over een van de meest legendarische boksdivisies.

Soms is het niet nodig om een ​​onbetwiste kampioen te kronen om te weten wie de beste in de divisie is. Inoue was bijvoorbeeld de beste met een gewicht van 118 pond, lang vóór de formaliteit van het verslaan van Butler in 2022. En Canelo Alvarez was het beste supermiddengewicht voordat hij in 2021 voor alle titels tegenover Caleb Plant stond. Hoe dan ook, het was belangrijk voor Canelo.

“Het betekent zoveel voor mij, voor de geschiedenis van Mexico, om een ​​onbetwiste kampioen te zijn”, vertelde Canelo aan ESPN.

Maar in het geval van Beterbiev-Bivol, Usyk-Fury en Crawford-Spence was de topconferentie nodig om de suprematie van de gewichtsklasse te bepalen.

Toch is het idee om jezelf onbetwist te noemen vluchtig. Het sanctioneren van lichaamspolitiek zorgt er immers meestal voor dat dit van korte duur is. Usyk verliet zijn IBF-titel weken nadat hij Fury versloeg in een zwaargewichtklassieker om een ​​rematch met Fury na te streven in plaats van tegenover zijn verplichte uitdager te staan. Die titel is nu van Daniel Dubois, die vorige maand Anthony Joshua via TKO versloeg.

Crawford maakte geen enkele verdediging voordat hij naar 154 pond steeg voor zijn titeloverwinning in augustus op Israil Madrimov. En dan was er Josh Taylor, die in mei 2021 alle vier de junior weltergewichtriemen verenigde met een beslissende overwinning op Jose Ramirez.

Hij verdedigde het onbetwiste kampioenschap met een controversiële beslissingsoverwinning op Jack Catterall. Tegen de tijd dat hij de volgende was in de ring tegen Teofimo Lopez, was er nog maar één titel over, omdat hij drie titels opgaf in plaats van tegenover obscure verplichte uitdagers te staan.

Hetzelfde zal waarschijnlijk gelden voor de winnaar van het gevecht van zaterdag – met het vooruitzicht op een herkansing of tegenover de winnaar van het gevecht tussen David Benavidez en David Morrell – maar dat heeft de aantrekkingskracht van een dergelijke prestatie niet veranderd.

“Het voelt geweldig dat ik heel dicht bij mijn doel ben, bij mijn doel”, zei Bivol (23-0, 12 KOs). “En tegelijkertijd is er ook (veel) druk op mijn schouders. Maar ik hou van deze druk. … De persoon die dit gevecht gaat winnen, het betekent vandaag de dag het beste lichte zwaargewicht ter wereld, misschien de laatste 10 jaren.”

De gebruikelijke verdachten stonden de uiteindelijke verwezenlijking van deze match in de weg: rivaliserende promotors, rivaliserende netwerken en verplichte titelverdedigingen. Dat probleem plaagde Crawford-Spence en Fury-Usyk.

“Er komt zoveel kijken bij het maken van een megagevecht als dit dat niemand begrijpt”, vertelde Crawford voorafgaand aan het Spence-gevecht aan ESPN. “Ze denken dat twee vechters het gewoon met elkaar eens zijn, en bam, hier heb je het. Maar er zijn veel gemiste details bij het maken van een megagevecht die veel mensen niet kennen en niet begrijpen. En dan geven ze de vechters de schuld omdat hij de strijd niet aanging omdat er iets niet klopte in het contract.”

Maar Beterbiev-Bivol had ook te maken met een ander probleem.

Beiden hadden hoge financiële eisen voor zo’n match op hoog niveau, maar dit was nooit een evenement dat voor commercieel succes zorgde, vooral niet vergeleken met de twee bovengenoemde gevechten. Dit was geen gevechtspromotor die werd gezien als een strijd die substantieel geld zou opleveren aan de poort, noch via pay-per-view.

“Deze gevechten om eenwording zijn zo zeldzaam en zo moeilijk te maken, omdat er meestal conflicten zijn tussen promotors en netwerken die het soms bijna onmogelijk maken”, zegt Keith Connolly, die onder meer leiding geeft aan Edgar Berlanga, Richardson Hitchins en Alycia Baumgardner. “Ook de hoeveelheid geld die normaal gesproken nodig is om deze gevechten te voeren, kan een enorme hindernis zijn om te overwinnen.”

Niettemin zullen beide boksers naar verwachting ongeveer $10 miljoen verdienen, vertelden bronnen aan ESPN.

“Waarom gebeurde het niet (eerder)? Omdat we niet iemand als Turki Alalshikh en Riyadh Season hadden die alle promoties en tv-zaken kon afhandelen”, zei Bivol. “Ik kan me niet voorstellen hoe dit zou kunnen gebeuren (zonder Alalshikh). Hoe Top Rank een deal kon sluiten met Matchroom en DAZN met ESPN. Ik wil er gewoon niet over nadenken. Ik ben gewoon blij dat het is gebeurd en dank God.” “

Alalshikh, de voorzitter van de General Entertainment Authority van Saoedi-Arabië, heeft een belangrijke rol gespeeld bij het leveren van grote gevechten sinds hij afgelopen oktober de ruimte betrad met Tyson Fury-Francis Ngannou. Vorige maand werd Alalshikh uitgeroepen tot ESPN’s meest invloedrijke figuur in de vechtsport.

De politiek waar Bivol naar verwees zal zaterdag leiden tot een ongebruikelijke uitzending, wat illustreert hoe lastig het was om deze deal tot stand te brengen zonder de tussenkomst van Alalshikh.

Beterbiev wordt gepromoot door Top Rank, dat een exclusieve mediarechtenovereenkomst heeft met ESPN, dus het hoofdevenement zal worden gestreamd op ESPN+ (18.00 uur ET). De rest van de undercard wordt ondertussen gestreamd op DAZN, dat een samenwerking heeft met Bivol’s promotor, Matchroom.

Zonder iemand als Alalshikh om de deal te bemiddelen en het gevecht te organiseren, werden de machinaties van het gevecht overgelaten aan de promotors Bob Arum en Eddie Hearn, die door de jaren heen af ​​en toe praatten, maar er niet in slaagden het gevecht tot stand te brengen.

DE STRIJD leek bijna tot bloei in het voorjaar van 2022, aangezien er werd besproken dat het zou plaatsvinden in Sint-Petersburg, Rusland, waar Bivol woont (Beterbiev woont in Montreal, waar hij vaak vecht).

Maar toen kreeg Bivol de kans om tegen Canelo Alvarez te vechten – en de hoge beloning die dit in zijn carrière met zich mee zou brengen. Hij profiteerde ook van de overwinning in een nederlaag tegen Canelo, de topster van het boksen. De soepel boksende Bivol volgde met een dominante overwinning op Gilberto Ramirez en won ESPN’s 2022 Fighter of the Year.

En toen keerde Bivol terug naar de routinematige titelverdediging, terwijl fans zich afvroegen wanneer – en of – ze hem zouden zien vechten tegen Beterbiev, die de concurrentie bleef neermaaien, met als laatste voormalig kampioen Callum Smith in januari.

“Als (Beterbiev) je slaat, zal het problematisch zijn, het kan me niet schelen wie je bent”, zei Jones eerder dit jaar op ESPN+’s “State of Boxing.” “… Maar als hij Bivol zich op zijn gemak laat voelen, kan het een probleem voor hem worden, omdat Bivol hele goede voeten heeft. Je hebt een klassiek gevecht: een klassieke puncher versus een klassieke bokser. … Dit zijn het soort gevechten wij zien het graag.”

Nadat hij zich in mei moest terugtrekken uit het gevecht, gaf Beterbiev toe dat hij “bang” was dat we het helemaal niet zouden zien. Het is gebruikelijk in het boksen dat een gevecht wordt uitgesteld om vervolgens nooit meer opnieuw te worden gepland. Wat de onzekerheid nog groter maakte: Bivol ging op 1 juni door met een titelverdediging tegen Malik Zinad. Een verstoord verlies of erger nog, een blessure, en de matchup zou uit de boot vallen.

In plaats daarvan kwam Bivol door met een zesde ronde TKO, zijn eerste overwinning op afstand sinds maart 2018.

“Vandaag is dit misschien wel het (meest gewenste) gevecht in het boksen”, zei Bivol. “Mensen wilden dit gevecht vele jaren geleden en veel mensen zeggen dat dit het meest 50-50 gevecht is en een gevecht van de boksstijlen. … Historisch.”

Wanneer hij zaterdag in Riyad zijn ringwandeling maakt, zal Bivol die laatste stap naar het platform zetten terwijl hij die spreekwoordelijke laatste stap wil zetten in zijn lange, zware boksreis. Als Bivol de macht van Beterbiev kan neutraliseren, een einde kan maken aan zijn reeks van twintig KO’s in twintig gevechten en alle vier de riemen om zijn lichaam kan binden, “zeg ik ja, ik heb mijn hele leven alles goed gedaan.”