Het is lang geleden dat de Atlanta Falcons een primetime-wedstrijd speelden die niet op donderdagavond plaatsvond. Deze was in Philadelphia, waar ze een aantal van hun meest pijnlijke nederlagen leden in de laatste keer dat ze als een topteam werden beschouwd, en het leek een passende terugkeer voor een franchise die al jaren niet in de schijnwerpers staat. Ze verloren twee keer van de Eagles in wedstrijden met één balbezit in 2018, waarbij ze op cruciale momenten niet konden scoren in de red zone. Het leek onvermijdelijk dat de geschiedenis zich opnieuw zou herhalen.

De Falcons slaagden er niet in om te scoren in hun eerste twee red zone optredens. Ze waren overweldigd door hun pogingen om de run te stoppen en hadden moeite om veel druk te genereren. Ondanks dat ze de bal renden en op tijd stopten om binnen slagafstand van de overwinning te komen, voelde het alsof ze weer tekort zouden schieten, vergelijkbaar met hoe ze dat in 2018 deden. Raheem Morris zou dat niet nog een keer meemaken. Onder zijn leiding, met wat gelukkige hulp van Nick Sirianni en Saquon Barkley, behaalden de Falcons een sensationele comeback-overwinning in een vijandige omgeving.

Van frustratie naar vreugde

De aanval stond onder zware druk na een alarmerende slechte prestatie tegen Pittsburgh. Nadat hij in de eerste helft tegen Philadelphia geen touchdown had gescoord, zag het er onrustig uit met Cousins ​​die moeite had om synchroon te lopen met zijn spelmakers. Darnell Mooney was zichtbaar overstuur nadat wat voor hem een ​​zekere voltooiing leek, incompleet werd nadat de pass laag en breed was. Er was een eerste gevoel dat de spelers de nauwkeurigheidsproblemen van Cousins ​​beu waren. Mooney’s frustratie betreft het hele team in plaats van het individuele quarterback-spel.

“Frustratie komt voort uit de wens om goed te functioneren en alles soepel te laten verlopen voor ons,” zei Mooney. “Ik heb het volste vertrouwen in ons team. Soms zijn deze emoties zwaar. Dan ga ik naar de zijlijn en haal ik een paar keer diep adem. Dan neem ik de tijd om te mediteren. Als ik dat doe, weet ik dat ik goed zit.”

Mooney kwam terug van een teleurstellende eerste helft met drie recepties van meer dan 20 yards. Dat vermogen om een ​​grote play te spelen werd volledig getoond tegen een Eagles-secondary die niet snel en atletisch was. De dynamische receiver vond veel succes door diepe corner routes te lopen, waar Cousins ​​hem in acres van ruimte raakte op de game-winning drive. Die route is iets dat Mooney koestert, vooral in een nieuwe omgeving waar winnen de belangrijkste prioriteit was.

“We hebben een hoop toneelstukken van diezelfde stam gekregen,” vertelde Mooney me. “Het is een geweldig platform voor ons waar we creatief kunnen zijn, van hoe we ons opstellen voor de snap tot hoe de routes samenkomen. Ze geven me de vrijheid om creatief te zijn, waar ik dankbaar voor ben. Ik kies mezelf boven iedereen met die route. We hebben het goed gedaan.”

Zac Robinson wordt gezien als een van de volgende opkomende aanvallende geesten die schitteren. Als debuterende playcaller streeft hij ernaar zijn niche te vinden om een ​​eenheid vol met enorm potentieel te maximaliseren. Mooney en Drake London geloven dat hij de man is om dat te doen. Ze deelden hun lof over zijn werkethiek en zijn verlangen om te winnen.

“Ik geef Zac (Robinson) alle eer van de wereld,” zei Mooney met een grote glimlach. “Hij is cool. Hij is relaxt. Hij heeft de mentaliteit om alles te doen wat mogelijk is om ons in een positie te brengen om te winnen. Zoals Kirk (Cousins) zegt, het draait allemaal om winnen. Ze weten dat ik kan winnen, waar je me ook op het veld zet. Ik waardeer hoe ze zich richten op al onze grootste sterktes en die proberen te gebruiken om te winnen.”

“Zac is geweldig,” zei London. “Hij is onverbiddelijk. Waar we nu allemaal samen aan werken is het vinden van onze identiteit. We hebben het gevoel dat we er dichtbij zijn. Hij doet er alles aan om ons in een consistent ritme te krijgen om daar naartoe te bouwen.”

Een andere positieve ontwikkeling binnen de aanval is de opkomst van Ray-Ray McCloud III. De veelzijdige spelmaker heeft zichzelf gevestigd als de definitieve derde wide receiver. Hij heeft tot nu toe waardevolle bijdragen geleverd, met name in het midden van zijn veld. Het is zeldzaam om iemand die ooit als gadget-speler werd beschouwd, bereid te zien om door het midden te gaan en lastige vangballen te maken in krappe ruimtes. Mooney is enorm onder de indruk van zijn snelle ontwikkeling.

“Ray-Ray (McCloud III) is een hond,” zei Mooney nadrukkelijk. “Ik vind het heerlijk om bij hem in de buurt te zijn. Elke keer dat er een play moet worden gemaakt, staat hij klaar om die cruciale play voor ons te maken. Hij zal een grote rol blijven spelen in onze aanval.”

Op een avond vol grote momenten, zette Mooney het in gang met zijn indrukwekkende touchdown catch van 41 yards. Het was de broodnodige vonk die Atlanta’s passing game nodig had om op gang te komen. Hij maakte de touchdown nog gedenkwaardiger met een donderende flip in de end zone. Het zijn dit soort toonzettende plays die een hele aanval kunnen opkrikken. Mooney maakte indruk door een achtervolgende CJ Gardner-Johnson voorbij te blazen en de score met stijl af te sluiten.

“Ik leefde in het moment,” zei Mooney. “Ik maakte een grote play. Ik kreeg de ruimte die elke speler wil als hij de endzone ingaat. Op dat moment dacht ik: f*** it. Tijd om een ​​flip te doen. Ik ga deze touchdown nog beter maken.”

De overwinning is het ding

Die grote play gevolgd door nog twee op de laatste drive leidde tot de grootste vangst van Londons carrière. De rijzende ster wide receiver werd lichtjes naar rechts bewogen om geïsoleerd te worden tegen Darius Slay. Het is het type individuele matchup dat elke speler wil, een met de mogelijkheid om te bewijzen dat ze de besten kunnen verslaan. London deed precies dat met een verwoestende shake route om te scoren wat de game-winning touchdown bleek te zijn.

“De touchdown betekent veel, maar voor mij draait het allemaal om winnen”, zei London. “De overwinning is het allerbelangrijkste, vóór elke specifieke play. Natuurlijk was het enorm goed voor mijn zelfvertrouwen om te doen wat ik deed tegen zo’n gerespecteerde corner als Slay. Ik ben gezegend dat ik in de positie ben om een ​​game-winning play te maken.”

London deed meer om zijn aanwezigheid in het spel te laten voelen. Hij zat er middenin als blocker en sloot de lanes af voor Bijan Robinson en Tyler Allgeier om het open veld in te knallen. Zijn bijdragen speelden een rol in de aanval en renden voor 152 yards. Het was een aandachtspunt voor de voormalige tiende keuze om te verbeteren als blocker. Zijn zelfgeïdentificeerde tekortkomingen tegen Pittsburgh gaven hem waardevolle leermomenten en voegden brandstof toe aan de hoge verwachtingen die hij voor zichzelf had.

“Het kost ons allemaal 11 om een ​​goede play te maken,” verklaarde London. “Vorige week waren er een paar blocks die ik langer had kunnen vasthouden. Mijn positionering had beter gekund. Als ik dat had gedaan, had Bijan (Robinson) iemand anders kunnen laten missen en helemaal naar de crib kunnen gaan. Vanavond moest ik die missers goedmaken. Ik moest op hoog niveau blijven blokkeren voor mijn running backs om ze te helpen los te komen.”

“Die filmsessies helpen je altijd om meer te begrijpen over wat er verbeterd moet worden. Er is altijd ruimte voor verbetering, vooral na de eerste wedstrijd. Het kost tijd om te wennen aan het tempo van de wedstrijd als het seizoen begint. Ik voel me nu geweldig. Vorige week ligt achter ons. We gaan vooruit als team dat klaar is om iedereen te verslaan.”

London is op zoek naar een allround wide receiver die alles kan. Een van zijn minder gewaardeerde kwaliteiten is zijn productiviteit na de vangst. London is constant moeilijk neer te halen in het open veld. Zijn gewelddadige stijl is een aanvulling op zijn grote postuur, waardoor defensive backs het moeilijk krijgen als hij een pass vangt. Een sterke mindset helpt hem om gevaarlijker te zijn in het open veld.

“Het spel begint als je de bal vangt,” zei London. “Als je de bal vangt, moet je meer yards maken. Je weet niet wanneer de bal terugkomt. Elke kans die je krijgt, moet je vechten alsof het je laatste is. Dat is mijn mentaliteit.”

Momenten van uitschakeling

Het zou geen grote Falcons-overwinning zijn zonder Jessie Bates die zijn stempel drukt. Dat was vorig seizoen duidelijk toen de Falcons alle vier de wedstrijden wonnen waarin de stersafety een onderschepping produceerde. In deze wedstrijd gaat zijn prestatie veel verder dan de game-sealing interception.

De Falcons winnen waarschijnlijk niet zonder zijn pass breakup op een pass die bedoeld was voor DeVonta Smith op third and three in de red zone. Het was een uitstekende play die Bates’ opmerkelijke spelherkenning en balvaardigheden liet zien om de Eagles te dwingen een field goal te trappen. Het was ook een mooie manier om terug te vechten nadat hij gedeeltelijk verantwoordelijk was voor Smith’s eerdere touchdown in de red zone van een geweldige worp door Jalen Hurts.

“Ik wist dat we Cover 0 speelden, waar ik het opnam tegen een topspeler,” zei Bates. “Ik kwam een ​​beetje laat uit mijn break, maar in geen enkele situatie kun je als DB (defensive back) in paniek raken. Er zijn veel situaties waarin ze de bal in eerste instantie vangen, maar je kunt hem eruit slaan en een grote play maken. Dat is wat ik daar deed.”

“Absoluut, je moet ze krediet geven voor de vroege touchdown. We stonden tegenover een geweldig team. Ze hebben zoveel goede spelers. Dat we hier met een overwinning vandaan komen, is niet alleen enorm voor de organisatie, maar ook voor iedereen die ons steunt.”

Bates heeft nauw samengewerkt met viervoudig tweede team All-Pro Justin Simmons sinds de Falcons de spetterende aanwinst binnenhaalden. Hoewel Richie Grant vroeg in het seizoen wat speeltijd kreeg met een paar mooie acties van hemzelf, was het voornamelijk Simmons naast Bates aan de achterkant. Er is genoeg te bewonderen als je speelt met iemand met indrukwekkende kwalificaties. Bates gelooft dat zijn aanwezigheid zijn spel al heeft verbeterd.

“Ik heb hem (Simmons) gevolgd sinds ik in de competitie zit,” zei Simmions grijnzend. “Het is inspirerend om te zien hoeveel tijd hij elke week in de voorbereiding steekt. Het heeft me geholpen om intelligenter te worden als speler. Ik ben zo blij dat hij mijn teamgenoot is. Hij is een echte leider die alles heeft meegemaakt. We gaan onze wedstrijden blijven verbeteren en onze relatie met elkaar opbouwen om wedstrijden te winnen.”

Een van de grootste uitdagingen waar Bates mee te maken kreeg, was het neerhalen van Barkley. Er waren momenten waarop Barkley’s ongrijpbaarheid de overhand kreeg op de tweevoudig tweede team All-Pro safety. Het was een van de moeilijkste confrontaties die een verdediging dit seizoen zal aangaan, gezien hoe goed de aanvallende linie van de Eagles is en hoe geweldig de sterrunningback is. Bates besprak hoe moeilijk het was om hem in bedwang te houden.

“We hadden het in het begin moeilijk om hem te tackelen,” gaf Bates toe. “Het duurde even voordat we hem konden stoppen, maar uiteindelijk hebben we hem een ​​tijdje tegengehouden en hem niet de kans gegeven om explosieve plays te maken. Je moet kalm zijn en met de juiste techniek spelen om een ​​dynamische speler als hij in bedwang te houden. We hebben onze klappen opgevangen. Hij kreeg me een beetje te pakken in het open veld. Het was moeilijk, maar ik vond dat we genoeg deden om te voorkomen dat hij explodeerde zoals hij in het verleden al zo vaak heeft gedaan.”

Het had een moeilijke aanpassing kunnen zijn voor Bates om in een nieuwe verdediging te spelen, gezien alles wat hij in 2023 heeft bereikt, spelend in Ryan Nielsens goed georganiseerde verdediging. Bates bleef niet hangen in het verleden en deelde direct zijn positieve gedachten over de beslissingen van de coaches.

De opwinding om met Morris en Jimmy Lake te werken was oprecht. Dingen kunnen snel veranderen in de NFL. De beste spelers weten hoe ze zich moeten aanpassen en potentiële obstakels moeten overwinnen om troost te vinden in iets nieuws. Er is geen twijfel dat Bates in die categorie valt. Hij sprak lovend over Morris, Lake en legde uit hoe er snel sterke banden worden opgebouwd tussen de spelers en coaches.

“Jimmy is een fascinerende kerel,” zei Bates. “Hij heeft wat tijd doorgebracht aan de offensieve en defensieve kant van de bal. Hij is eerder hoofdcoach geweest. Er is zoveel kennis die hij aan ons doorgeeft. Ik was zo blij dat we hem als onze defensieve coördinator kregen.”

“Hij kent de spelers die we in deze kleedkamer hebben. Hij zette de tape aan toen hij net de baan kreeg en behield een aantal van de dekkingen waarmee we het vorig seizoen heel goed deden. We waarderen het dat hij dat heeft gedaan. Hij voegde zijn eigen mix toe aan bepaalde dekkingen. Dat was cool om te zien, want je wilt altijd zien wat je kunt doen om aanvallen te verstoren en vaker turnovers af te dwingen. Het is makkelijk om voor een man als hij te spelen. Ik kijk ernaar uit om met hem en Raheem (Morris) verder te bouwen.”

Bates weet hoe belangrijk deze overwinning was voor de coachingstaf, de spelers en de franchise. Hij weet ook dat hij en het hele team graag willen bewijzen dat dit nog maar het begin was.

“Die eerste overwinning als echte hoofdcoach na al die jaren die Raheem erin heeft gestoken om terug te keren naar dit niveau is zo speciaal. We moesten er een gedenkwaardige viering van maken voor hem. Hij is een ongelooflijke coach en leider. Dat zijn eerste overwinning terugkwam in primetime op de weg in een vijandige omgeving, laat zien waartoe hij in staat is. We kunnen niet wachten om volgende week weer in primetime te zijn om te bewijzen dat we het opnieuw kunnen.”