Omdat Ohio State een vrije datum op het programma had, was het Improvement Week in Columbus.

Voor de week zonder wedstrijd, wonnen de Buckeyes twee keer achter elkaar van overtroffen MAC-tegenstanders in Akron en Western Michigan. Ryan Day’s team deed wat het moest doen tegen die mindere tegenstanders, door de Zips en Broncos met een gecombineerde score van 108-6 te verslaan.

Met winsten van respectievelijk 46 en 56 punten ging er veel goed voor OSU, hoewel het moeilijk is om precies te weten hoe elk facet van het team eruit zal zien als de concurrentie uiteindelijk toeneemt. De kwaliteit van de tegenstander zal niet veel anders zijn volgend weekend als Marshall naar de stad komt. Laten we voor nu eens kijken naar Five Things die een rol spelen in de snelle start van Ohio State in het seizoen van 2024.

AANVALSLINIE VERHOOGD IN WEEK TWEE

Met een nieuwe startende right guard in Tegra Thabola en Austin Siereveld op een startende left guard positie in plaats van de geblesseerde veteraan Donovan Jackson, was Ohio State’s rushing attack gewoon oké tegen Akron in de seizoensopener. De Buckeyes verzamelden 170 rushing yards op 5.2 per poging met twee scores. Dat zijn geen slechte cijfers op papier, maar Akron’s verdediging was inderdaad erg slecht.

Voor een programma dat de run weer op gang wil brengen na een teleurstellend seizoen in 2023, waarin de Buckeyes gemiddeld slechts 4,2 yards per carry haalden (het slechtste resultaat van OSU in één seizoen sinds 2004), waren de resultaten tegen de Zips niet goed genoeg.

De offensieve linie van Justin Frye deed het veel beter in week twee tegen Western Michigan. De Buckeyes wisten 273 rushing yards te behalen met 7,0 yards per pop en zes touchdowns.

Ja, Western Michigan is verschrikkelijk, maar de offensieve linie sloeg gigantische gaten en toonde zich nog gemener en agressiever. Day gaf complimenten aan right tackle Josh Fryar voor het blokkeren van 50 yards over het veld, center Seth McLaughlin toonde ervaren leiderschap en wist de tweede lijn te bereiken, en Tshabola en left tackle Josh Simmons wisten de verdedigers tegen de grond te werken.

Na twee wedstrijden is het run-spel van Ohio State gemiddeld 6,2 yards per carry. Dat zal waarschijnlijk niet zo blijven gezien de geschiedenis – alleen de teams van 2020 (6,0) en 2013 (6,8) hebben gemiddeld meer dan zes yards per carry behaald in een volledig seizoen dat teruggaat tot ten minste 1960 – maar een stevig, betrouwbaar run-spel tegen elitevijanden is de noodzaak in 2024.

Nu Jackson volgende week terugkomt, zou Ohio State eindelijk zijn volledige startende offensieve linie op orde moeten hebben – Simmons, Jackson, McLaughlin, Tshabola en Fryar. Hulde aan Siereveld die solide presteerde in Jacksons plaats en het team leidt met 132 snaps. Tshabola zag er ook behoorlijk goed uit als debuterend starter en met Tegra die 104 snaps ontving vergeleken met slechts 37 voor Carson Hinzman, heeft hij duidelijk geen twijfel gelaten over waar hij staat in de ogen van de coaches en op dit moment is Siereveld misschien wel de eerste guard die van de bank komt, ongeacht aan welke kant.

RUN/PASS BALANS ONDER CHIP KELLY

Tijdens deze eerste twee lay-ups behaalde Ohio State gemiddeld 221,5 yards per wedstrijd op de grond en 322 door de lucht onder leiding van de nieuwe offensive coordinator Chip Kelly.

Zoals gezegd is het nog maar de vraag hoe de offensieve linie en het bijbehorende run-spel zich zullen houden tegen eliteverdedigers, maar vooralsnog genereren de Buckeyes 41% van hun totale offensieve linie via de rushing attack. Dit is de eerste keer sinds het seizoen van 2020 dat ze de grens van 40% hebben overschreden.

Van de 136 totale scrimmage-snaps rende Ohio State 72 keer met de bal, ofwel 53% van de plays, en gooide de bal 64 keer.

Quarterback Will Howard, die naar verwachting een bedreiging voor de verdediging zal zijn, heeft slechts vijf rushing attempts voor 34 yards (4,8 ypc) in twee wedstrijden. We zullen zien hoe zijn gebruik zich ontwikkelt, maar ik wed dat wanneer de concurrentie toeneemt, Howards carries dat ook zullen doen, of dat nu opzettelijk is of via scrambles buiten de pocket. Op dit moment heeft het geen zin om hem te onderwerpen aan hits, maar wanneer wedstrijden in twijfel worden getrokken, zou Kelly’s afhankelijkheid van Howards voeten een beetje kunnen veranderen.

Over carries gesproken, Quinshon Judkins loopt voorop met 22 totes terwijl TreVeyon Henderson er 18 heeft, slechts twee meer dan third-stringer James Peoples’ 16 pogingen. Hoewel het gebrek aan grote carries voor Judkins en Henderson tot nu toe hun totale yardage in toom heeft gehouden, hebben beiden gemiddeld meer dan zeven yards per carry. Zoals beiden je zouden vertellen, draait dit seizoen om winnen, niet om gebruikspercentage, en in twee wedstrijden was Kelly in staat om deze jongens nuttige touches te geven zonder noemenswaardige kilometers op hun teller te zetten.

ZILVEREN KOGELS ZOALS GEADVERTEERD

Terwijl in het tussenseizoen vooral vragen over de quarterback en de offensive line centraal stonden, was er weinig bezorgdheid over de vraag of de verdediging van Ohio State wel van topklasse zou zijn. En hoewel de concurrentie zwak was, deed de verdediging van Jim Knowles wat ervan verwacht werd tegen die teams: ze verstikten beide.

Vóór de wedstrijden van gisteren had de verdediging van Ohio State de volgende nationale ranglijsten:

• #4 Scorende verdediging (3,0 PPG)

• #5 Rushing Defense (37,5 YPG)

• #1 Rush Yards per Carry Defense (1,1 YPC)

• #7 Passverdediging (100,5 YPG)

• #4 Yards per passpoging toegestaan ​​verdediging (4,4 YPA)

• #2 Totale verdediging (138,0 YPG)

• #1 Yards per play toegestane verdediging (2,46 YPP)

• #1 Rode zone reizen en toegestane punten (0)

Nogmaals, we weten dat Akron en Western Michigan slecht zijn, maar hoewel velen misschien nog steeds meer tastbaar bewijs willen van de effectiviteit van de quarterback en de offensive line van Ohio State als het op belangrijke wedstrijden aankomt, kunnen we er met meer vertrouwen in zijn dat deze verdediging geen papieren tijger is.

Ohio State heeft acht plays van meer dan 10 yards toegestaan ​​(#2 nationaal gisteren) en slechts één play van meer dan 20 yards in 112 totale snaps (#1 nationaal).

De Buckeyes komen bovendien 77,4% van de tijd op third down van het veld, goed voor de 15e plaats in het land, voorafgaand aan de wedstrijd van gisteren.

Knowles en zijn staf maken gebruik van veel diepte en controleren nog steeds de aanvallen. Vijf defensive ends hebben tussen de 29-57 snaps gespeeld, terwijl drie defensive tackles tussen de 31-70 snaps hebben gespeeld (ik zie je Kayden McDonald). Vier linebackers hebben 31-92 snaps gespeeld en vier cornerbacks hebben tussen de 44 en 93 gespeeld. Het gebrek aan diepte bij safety heeft geleid tot minder tijd voor reserves, aangezien Lathan Ransom en Caleb Downs beiden 96 snaps hebben gespeeld, terwijl topbackups Jaylen McClain en Malik Hartford slechts 19 snaps op hun naam hebben staan.

De binnenspelers Tyleik Williams (8 stops, 1 sack) en Ty Hamilton (9 stops, 2 TFL) hebben het tot nu toe uitstekend gedaan en edge Jack Sawyer heeft zich in de offensieve backfield geleefd.

Mike linebacker Cody Simon miste de opener vanwege een blessure, maar boekte een actieve prestatie van drie tackles, één sack, één pass breakup tegen de Broncos. Sonny Styles is duidelijk de beste Will linebacker en lijkt de beste back-up voor Simon in het midden te zijn. De belangrijkste verhaallijn in de linebacker-kamer is dat CJ Hicks de vierde linebacker wordt, aangezien Arvell Reese een paar snaps meer heeft geregistreerd in twee wedstrijden (53 tot 48) en een beetje meer veelzijdigheid laat zien, hoewel hun productie op papier ongeveer gelijk is.

In de secondary heeft Downs zijn veelzijdigheid laten zien als iemand die de run kan diagnosticeren, de box op kan rennen en een baldrager kan afsnijden, terwijl hij ook de back line patrouilleert op een manier die de andere 10 verdedigers comfort biedt. Ransom is overal op het veld geweest met een teamleidende 11 stops, een QB hurry en fumble return voor een touchdown. (Let op: we krijgen binnenkort een te gekke nieuwe tee ter ere van de verdediging.)

JEREMIAH SMITH NOG BETER DAN GEADVERTEERD

Dus uh ja, Jeremiah Smith ziet er niet uit als een eerstejaars. Ja, het zijn maar twee wedstrijden tegen slechte teams, maar wie denkt er nu niet dat deze gast een legitieme No. 1 receiver is?

Momenteel leidt hij de Buckeyes in catches (11), receiving yards (211), touchdown receptions (3), receiving yards per game (105,5) en zijn 19,2 yards per catch zijn de beste van alle Buckeyes met tot nu toe dit jaar minstens twee catches.

Aan het begin van het seizoen dacht ik dat Emeka Egbuka duidelijk de nummer één zou zijn en dat zijn effectiviteit ruimte zou creëren voor teamgenoten als Smith. Maar op dit moment voelt het alsof Smiths aanwezigheid juist dingen opent voor zijn collega’s.

Kelly heeft al een paar plays laten zien waarin hij Smith op een verticale run laat rennen en vervolgens crossers onder Smiths jetstream door laat waggelen voor grote gainers. Een voorbeeld was tegen de Broncos bij de openingsbezit van Ohio State toen Smith langs de rechter zijlijn rende, waardoor Egbuka eronder kon crossen en een 21-yard-toss van Howard kon binnenhalen om een ​​Henderson-touchdown op te zetten bij de volgende play.

En natuurlijk gebeuren er goede dingen als Howard Smith op de korrel neemt.

Jeremiah Smith is anders gebouwd. foto.twitter.com/jjb18GEkfJ

— Elf Krijgers (@11W) 8 september 2024

Het is behoorlijk bijzonder om te zien hoe de eerstejaarsstudent vijf verdedigers opzij duwt en een touchdown van 70 yards scoort.

Als Smith dit tempo aanhoudt, heeft hij 66 grabs voor 1.266 yards aan het einde van het reguliere seizoen van 12 wedstrijden. Naarmate de competitie verbetert, wordt het moeilijk om het vol te houden, maar ik weet niet zeker of ik op dit moment tegen hem zou wedden.

MANNEN OP EEN MISSIE?

Het verhaal rond de selectie voor 2024 was altijd “goed of slecht” sinds de Buckeyes voor de derde keer op rij verloren van Michigan en Jack Sawyer de brigade van draft-geschikte spelers leidde die terugkwamen voor een laatste rit, samen met een aantal belangrijke transferspelers, waaronder Caleb Downs, Quinshon Judkins en Will Howard.

Maar praten is goedkoop en hoewel de tegenstanders waardeloos zijn, moeten de Buckeye-fans tevreden zijn met wat ze tot nu toe van de spelers en coaches hebben gezien en gehoord.

Eerdere teams met kampioenskansen hadden de neiging om met hun eten te spelen en misten killer instinct. Dit team had een helft nodig om op te warmen tegen Akron, maar scoorde de Zips en Broncos in de volgende zes kwarten met een gecombineerde score van 91-3.

Direct na de overwinning van afgelopen zaterdag waren spelers en coaches er snel bij om te zeggen dat de W niet betekende dat er een bye week zou komen, maar dat er een “verbeteringsweek” op komst was. Als oude cynicus rolde ik meteen met mijn ogen, maar al snel voelde het als meer.

Dit voelt als een team geleid door een groep ervaren kerels die Doen erkennen dat het voor velen van hen een laatste rit is en dat ze een kans om te verbeteren of een kans om een ​​wedstrijd te winnen niet als vanzelfsprekend beschouwen. En natuurlijk is niemand in het programma meer gemotiveerd dan Day om Michigan te verslaan, de Big Ten te winnen en een nationale titel te behalen.

Er wordt alleen maar gepraat en ze hebben nog een lange weg te gaan, maar dit team lijkt behoorlijk zeker van de samenstelling.