NEW YORK – Het was 1109 dagen geleden dat Walker Buehler er zo goed uitzag.

In Game 3 van de NLCS op woensdag toverde de starter van de Dodgers 18 swing-and-misses van Mets-hitters tevoorschijn in slechts vier innings werk, zijn hoogste ruwe totaal in één optreden sinds zijn laatste start van 2021. Belangrijker nog: hij en hij ook niet. noch de bullpen uit Los Angeles gaven een punt op. De Dodgers, gesteund door een drietal homeruns, waaronder een supersonische explosie van Shohei Ohtani, wonnen in een nederlaag met 8-0.

Voor Buehler was het een sprankelende terugkeer naar de top op een kille avond in de Big Apple.

Ooit de ondoordringbare aas van een eeuwige mededinger, is Buehler nu een andere werper. Armblessures beroofden hem van het grootste deel van drie seizoenen en ondermijnden zijn eens zo onwankelbare zelfvertrouwen. Hij maakte in 2024 een stop-start door, waarin hij een maand weg was van het team om een ​​slechte heup te rehabiliteren in een privétrainingscentrum.

Buehler hield het schip enigszins stabiel tijdens de lange run, maar zijn selectie als Los Angeles’ Game 3 playoff-starter had evenveel te maken met de ziekenboeg van het team als met elke duidelijke rebound van de rechtshandige. In zijn eerste ‘postseason’-start vorige week tegen San Diego in de NLDS moest hij zes punten incasseren in een nederlaag in LA. Terwijl de NLCS woensdag op gelijke hoogte stonden op weg naar een rauw Citi Field, hadden de Dodgers hun belegerde voormalige troef nodig om de klok terug te draaien.

En Bühler leverde.

“Ik vertrouw niemand meer dan Walker”, vertelde oude Dodgers-catcher Austin Barnes na de wedstrijd aan Yahoo Sports. “Zijn vermogen om, weet je, op die momenten te leven. Veel mensen kunnen dat niet. Sinds ik hier ben, heeft hij veel grote wedstrijden voor ons gespeeld. En ongeacht wat er aan het begin van het seizoen gebeurt of hoe hij zich voelt, ik vertrouw erop dat hij naar buiten zal gaan en zal strijden.”

De concurrentie kwam vroeg in Game 3. In de 2e2 zorgden de Mets voor volle honken met één uit achter twee vrije lopen en een infield single. Buehler schonk een paar runs in de bovenste helft van het frame en speelde met vuur, waardoor de gastheren een opening kregen voor een tegenstoot. Maar de onbezonnen rechtshandige ging ten onder en schakelde Francisco Álvarez en Francisco Lindor met drie slag uit om een ​​einde te maken aan de dreiging.

Zijn strikeout-worp op Lindor – een knokkelcurvebal die onder een monsterlijke hack uit de korte stop van de superster van de Mets dook – was vintage Buehler. Hij stuiterde van de heuvel af in een wolk van opschepperij, terwijl hij tegelijkertijd tegen zichzelf en tegen niemand en tegen iedereen schreeuwde.

Buehler heeft altijd de dunne grens tussen zelfvertrouwen en eigenwijsheid bewandeld, en ging daar soms overheen.

Dit is een man die het liefst twist-off bierflesjes met zijn tanden opent, omdat “het leuk is en het hem een ​​cool gevoel geeft.” Op zijn best is Buehler arrogant, opschepperig en onbeschaamd. Een rottweiler met een hoge hitte van de jaren 90. Een F-bomgeiser op de heuvel en op de plaat. Beter dan jij en je daar terdege van bewust. Dat vertrouwen zorgde voor succes, wat alleen maar voor meer vertrouwen zorgde.

Het was een krachtige, bijna niet te stoppen cyclus, die Buehler naar de top van zijn vak bracht.

Van 2018 tot en met 2021 behaalde de roekeloze rechtshandige de vierde laagste ERA in de Major League Baseball, achter grootheden als Jacob deGrom, Max Scherzer en Justin Verlander. Tijdens de kampioensronde van Los Angeles in het verkorte seizoen 2020 was Buehler de onbetwiste troef van de club, de voor de hand liggende keuze om Game 1 in elk van de eerste drie rondes te starten. Tijdens vijf starts in oktober gaf hij in totaal vijf runs in.

Het volgende seizoen was hij zelfs nog beter en behaalde een vierde plaats voor Cy Young met een ERA van 2.47 in meer dan 200 frames. Hij was simpelweg een van de beste werpers ter wereld.

Toen kwamen de verwondingen, zoals zo vaak bij mensen in dit soort werk. In augustus 2022 vond een tweede Tommy John-operatie plaats (hij kreeg er één gelijk nadat hij in 2015 was opgeroepen) gepaard met een aanvullende procedure aan zijn buigpees. De revalidatie van Buehler herinnerde ons er op ontnuchterende wijze aan dat de weg terug na een elleboogoperatie niet altijd lineair is. Drieëntwintig maanden – van juni 2022 tot mei 2024 – verstreken tussen de start van de Hoofdklasse.

Buehler is opvallend eerlijk geweest over de moeilijkheden van dat proces, hoewel hij terughoudend was om zijn Game 3-prestaties als verlossing te classificeren. Voor hem was het, althans publiekelijk, gewoon weer een play-offoverwinning.

“Het betekent niet veel meer voor mij dan het winnen van Game 3 van de NLCS”, zei hij in zijn postgame-interview. “Ik denk dat het later veel voor mij kan betekenen, maar op dit moment ga ik genieten van vanavond en me dan klaarmaken als we Game 7 moeten spelen.”

Nadat een hoog aantal worpen Buehler woensdag tot slechts vier innings beperkte, knipperde het bullpenkwartet van Michael Kopech, Ryan Brasier, Blake Treinen en Ben Casparius niet met hun ogen en zorgde samen voor vijf puntloze innings. De Mets wisten slechts drie honklopers te scoren tegen de relievers van de Dodgers. Postseason-profeet Enrique Hernández voegde een poke van twee runs toe, zijn 15e playoff-homerun in zijn carrière, om voor wat buffer te zorgen in de zesde inning.

Vanaf dat moment leek het spel op weg naar een vergeetbare conclusie. Maar Ohtani liet dat niet gebeuren. In de achtste inning, met twee lopers op de honken, bracht de tweevoudig MVP het toch al rustige publiek tot zwijgen met een adembenemend maanschot op het bovendek. De homer duwde Ohtani’s playoff-lijn met lopers op de honken naar een belachelijke 7-uit-9 met twee homeruns.

Ohtani’s swing zorgde er ook voor dat ontevreden Mets-fans door de gangpaden stroomden. Op de 2e8 was de onderste kom van Citi Field bezaaid met lege stoelen die de stadionlichten weerkaatsten. Het was een vreemd beeld. Sinds de inmiddels beruchte teambijeenkomst die op 30 mei voor een historische ommekeer zorgde, stonden de Mets 27-5 in de avondwedstrijden thuis. De aanblik van dit team dat in deze setting verloor, voelde op zichzelf zeldzaam. De inzet maakte de teleurstelling alleen maar groter.

Maar hoe slecht het ook was voor de gastheren, er zijn nog veel series over. New York zal de sluwe linkshandige José Quintana, die al twee maanden uitmuntend is, naar de heuvel sturen in Game 4. Los Angeles zal counteren met de Japanse thrill ride Yoshinobu Yamamoto.

Woensdag stond echter helemaal in het teken van Buehler, die nu tweede staat in de geschiedenis van Dodgers bij het starten van de play-offs in zijn carrière, alleen achter Clayton Kershaw. Er blijft een kleine kans dat Game 3 zijn laatste was. Buehler is deze winter een free agent en een terugkeer naar Chavez Ravine is verre van gegarandeerd.

Aan de andere kant voelen drie opeenvolgende Mets-overwinningen onwaarschijnlijk aan, waardoor Buehler in de rij staat voor NLCS Game 7 of een World Series-start. Beide zouden een nieuwe kans zijn om door te gaan met het herschrijven van zijn verhaal.