Geboren in privileges en getrouwd in politieke royalty’s, leidde mevrouw Kennedy een vaak glamoureus leven. Toch was het een leven dat geteisterd werd door ondraaglijke verliezen, waaronder de dood van haar man en twee van haar zonen.

“Het is met ons hart vol liefde dat we het overlijden van onze geweldige grootmoeder, Ethel Kennedy, aankondigen”, zei haar kleinzoon Joseph P. Kennedy III, een voormalig congreslid van Massachusetts, donderdag in een bericht op sociale media. “Naast een leven lang werk op het gebied van sociale rechtvaardigheid en mensenrechten laat onze moeder negen kinderen, 34 kleinkinderen en 24 achterkleinkinderen achter, samen met talloze neven en nichten, die allemaal heel veel van haar houden.”

Mevrouw Kennedy, die een huis had in Hyannis Port op het legendarische landgoed van de familie, kreeg afgelopen donderdag een beroerte in haar slaap. De familie heeft niet gezegd waar ze is overleden.

‘Ze was een vrome katholiek en een dagelijkse communicant, en we zijn getroost in de wetenschap dat ze herenigd is met de liefde van haar leven, onze vader, Robert F. Kennedy; haar kinderen David en Michael; haar schoondochter Mary; haar kleinkinderen Maeve en Saoirse; en haar achterkleinkinderen Gideon en Josie”, zei Joseph Kennedy III.

In 1968 was mevrouw Kennedy moeder van tien kinderen – met een elfde kind op komst – toen haar man in Californië werd vermoord vlak nadat hij de Democratische presidentsverkiezingen van de staat had gewonnen. Ze is nooit hertrouwd en vermeed daarna grotendeels de publieke belangstelling, hoewel ze daar nooit ver van afdwaalde.

In 2012 stond ze centraal in een documentaire, geproduceerd door haar dochter Rory. ‘Ethel’ bood een zeldzaam kijkje in het privéleven van mevrouw Kennedy, vastgelegd in homevideo’s die teruggrijpen op haar jeugd in Greenwich, Conn.

De film omzeilde echter veel van de pijnlijker episoden in haar leven, of vermeed deze helemaal, waaronder de dood van haar man. ‘Niemand krijgt een gratis ritje,’ zei ze op een gegeven moment, terwijl ze een vraag over trauma en verlies terzijde schoof. “Grijp erin en doe wat je kunt, want het zal misschien niet blijven duren.”

Mevrouw Kennedy verdedigde progressieve doelen zoals sociale rechtvaardigheid en mensenrechten. Haar werk namens het Robert F. Kennedy Center for Justice and Human Rights (nu de Robert F. Kennedy Human Rights Foundation), een non-profitorganisatie die ze in 1968 oprichtte, bracht haar over de hele wereld.

Als ze niet op reis was, hield de Kennedy-verbinding haar gebonden aan Massachusetts. Ze bracht de zomers door op het familieverblijf in Hyannis Port, waar ze vaak bezocht werd door haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Daar en elders steunde ze verschillende goede doelen, zamelde ze geld in voor Democratische kandidaten, lokaal en nationaal, en was ze gastheer van een jaarlijks Cape Cod-golftoernooi dat VIP’s uit de politiek, de showbusiness, de sport, het bedrijfsleven en de media trok.

In 2014 ontving mevrouw Kennedy de Presidential Medal of Freedom, de hoogste burgerlijke onderscheiding van het land. Tijdens een ceremonie in het Witte Huis zei president Barack Obama, voor wie mevrouw Kennedy campagne had gevoerd: ‘Voor veel Amerikanen staat Ethel Kennedy bekend als echtgenote, moeder en grootmoeder. En in veel opzichten heeft ze dankzij deze rollen haar stempel op de geschiedenis kunnen drukken.”

Ethel Skakel werd op 11 april 1928 in Chicago geboren als zoon van zakenmagnaat George Skakel en Ann Brannack Skakel. Ze was een van de zeven kinderen en groeide grotendeels op in een paleisachtig huis in Greenwich. Hoewel ze in veel opzichten Kennedy-achtig waren – rijk, onstuimig, gerechtigd en soms roekeloos in hun gedrag – waren de Skakels fervente Republikeinen.

Net als de Kennedy’s werden ook de Skakels getroffen door een tragedie. In 1955 kwamen Ethels ouders om bij een vliegtuigongeluk. Andere donkere hoofdstukken lagen in het verschiet.

Mevrouw Kennedy, een levenslange atleet, blonk uit in paardrijden (ze was een kampioen in de paardensport), skiën, schaatsen, tennis, golfen, zeilen en avonturen in de buitenlucht. Ze stond ook bekend als competitief, of ze nu dubbel speelde met haar tennisvrienden of een bordspel met het hele gezin in haar woonkamer, en bezat wat een van haar zoons typeerde als ‘een gezonde minachting voor autoriteit in al zijn vormen’.

Ethel Skakel studeerde aan de Greenwich Academy, het Convent of the Sacred Heart en het Manhattanville College of the Sacred Heart. Ze ontmoette Robert Kennedy tijdens een skireis naar Canada in 1945, geïntroduceerd door zijn zus Jean Kennedy, een kamergenoot van haar op de universiteit. Bobby Kennedy begon Ethels oudere zus, Patricia, te zien. Toen ze uit elkaar gingen, begonnen hij en Ethel te daten.

Het echtpaar trouwde in 1950 – volgens rapporten bedroeg het aantal bruiloftsgasten bijna 2.000 – en verhuisde naar Virginia, waar Robert Kennedy zijn rechtenstudie afrondde. Uit hun huwelijk kwamen 11 kinderen voort: Kathleen (geboren in 1951), Joseph (’52), Robert Jr. (’54), David (’55), Courtney (’56), Michael (’58), Kerry (’59) , Christopher (’63), Maxwell (’65), Douglas (’67) en Rory (’68, geboren na de dood van haar vader).

In 1956 verhuisde het echtpaar naar Hickory Hill, een landgoed in familiebezit in een buitenwijk van Virginia, voorheen bewoond door Jack en Jackie Kennedy. Een uitgestrekt Georgisch landhuis gebouwd op zes hectare, met twee zwembaden, tennisbanen, paardenweiden en een bioscoop, het werd een mekka voor de politieke, media-, intellectuele en showbusiness-elite. John Lennon, Judy Garland, Rudolph Nureyev en Andre Malraux behoorden tot de feestgangers die zich aangetrokken voelden tot de Kennedy-feesten, die regelmatig voer werden voor krantenartikels en roddelrubrieken.

Mevrouw Kennedy, een levenslange grappenmaker, genoot van het aantal en de bekendheid van feestgangers die volledig gekleed in het zwembad in haar achtertuin werden geduwd. Het was bekend dat ze snel reed en het niet erg kon schelen als ze een bekeuring kreeg. In een beroemd verhaal van Ethel Kennedy bevrijdde ze verschillende paarden uit de schuur van een buurman, omdat ze bang was dat ze mishandeld werden, en werd ze gearresteerd wegens paardendiefstal, destijds een halsmisdaad in Virginia. (De aanklacht werd uiteindelijk ingetrokken.)

Hickory Hill huisvestte zijn eigen privémenagerie: paarden, honden, schildpadden en een zeeleeuw genaamd Sandy. Mevrouw Kennedy verkocht het pand in 2009 voor $ 8,5 miljoen.

Nadat president John F. Kennedy in 1963 werd vermoord, steunde mevrouw Kennedy het besluit van haar man om in 1964 de vacante Senaatszetel van New York te bemachtigen.

Hij won die verkiezingen en in 1968 richtte hij zijn zinnen op de nominatie van de Democratische Partij voor het presidentschap, nadat Lyndon B. Johnson had aangekondigd dat hij zich niet herverkiesbaar zou stellen.

Mevrouw Kennedy voerde in juni samen met haar man campagne toen hij door Sirhan Sirhan werd neergeschoten in het Ambassador Hotel in Los Angeles. Ze knielde naast Robert Kennedy terwijl hij dodelijk gewond op de vloer van de voorraadkast van een hotel lag en vergezelde hem in de ambulancerit naar het ziekenhuis, waar hij uren later dood werd verklaard.

Na een begrafenismis in de St. Patrick’s Cathedral in Manhattan vergezelde ze het lichaam van haar man in de trein naar Washington, DC. Twee miljoen rouwenden stonden langs de route om de treinpassage met 21 wagons te bekijken, waarbij ze af en toe een glimp opvangden van mevrouw Kennedy en haar broer. schoonfamilie Ted Kennedy.

Mevrouw Kennedy had talloze mogelijkheden om te hertrouwen, maar kwam nooit serieus in de verleiding om dat te doen, zei Larry Tye, die haar interviewde voor zijn boek ‘Bobby Kennedy: The Making of a Liberal Icon’.

‘Hun huwelijk was alles,’ zei Tye. “Ze geloofde echt dat Bobby op haar neerkeek en dat ze nog steeds met hem getrouwd was.”

Kort na de dood van haar man noemde een Gallup-peiling haar de meest bewonderde vrouw in Amerika. Ze bleef nog een aantal jaren op of nabij de top van die lijst staan ​​en was het onderwerp van een bewonderend coverprofiel van Time Magazine.

Maar toen Camelots glans vervaagde, verdween ook de uitstraling die mevrouw Kennedy en haar uitgestrekte familie omringde. In 1984 stierf haar zoon David aan een overdosis drugs na jarenlang worstelen met verslavingsproblemen. Zijn broer Michael stierf in 1997 bij een ski-ongeluk in Colorado. Robert F. Kennedy Jr. werd in 1983 gearresteerd wegens heroïnebezit, tien jaar nadat zijn broer Joe de auto waarin hij reed omgooide en een vriend van de familie verlamd achterliet.

In 2002 werd een neef, Michael Skakel, veroordeeld voor de moord in 1975 op Martha Moxley, ooit een buurman van hem in Connecticut. Zijn veroordeling werd in 2013 vernietigd, maar het hoogste gerechtshof van Connecticut herstelde de veroordeling eind 2016, om het twee jaar later ongedaan te maken. In 2020 zeiden openbare aanklagers dat ze geen nieuwe aanklacht zouden indienen, waarmee feitelijk een einde kwam aan een lange zaak die helemaal tot aan het Hooggerechtshof reikte.

Mevrouw Kennedy leed ook aan de tragische dood van twee van haar kleinkinderen: Saorise Kennedy Hill, die in 2019 stierf aan een overdosis drugs, en Maeve Kennedy Townsend McKean, die samen met haar zoon Gideon omkwam bij een kano-ongeluk in 2020.

In 2021 bracht mevrouw Kennedy een zeldzame openbare verklaring uit waarin ze zich verzette tegen de vrijlating uit de gevangenis van de moordenaar van haar man, die was aanbevolen door de Californische parole board en gesteund door haar zoon Robert Jr.

“Ons gezin en ons land hebben een onuitsprekelijk verlies geleden door de onmenselijkheid van één man”, schreef ze, verwijzend naar Sirhan. “Wij geloven in de vriendelijkheid die zijn leven heeft gespaard, maar door zijn gewelddaad te temmen zou hij niet de kans moeten krijgen om opnieuw te terroriseren.”

Zes van haar kinderen brachten een soortgelijke verklaring uit. Gouverneur Gavin Newsom ontkende vervolgens het bod op voorwaardelijke vrijlating.

De kloof tussen Robert Jr. en zijn broers en zussen werd nog groter met zijn onafhankelijke bod op het presidentschap dit jaar en zijn daaropvolgende steun aan Donald Trump, de Republikeinse kandidaat. Vijf van zijn broers en zussen brachten na de goedkeuring een verklaring uit, waarin ze zeiden dat de daad een ‘verraad was aan de waarden die onze vader en onze familie het meest dierbaar zijn’.

Mevrouw Kennedy had grotendeels gezwegen over de kandidatuur van haar zoon.

Zowel de documentaire ‘Ethel’ als mevrouw Kennedy hadden hun aandeel in de tegenstanders. Een paar familiebiografieën van auteur Jerry Oppenheimer portretteerden haar als een humeurige, nalatige moeder die ruzie maakte met haar kinderen en zich mishandelend gedroeg tegenover mensen die voor haar werkten. In een recensie van de documentaire van Rory Kennedy, die op HBO werd vertoond, maakte New York Times-criticus Alessandra Stanley bezwaar tegen de opgeschoonde versie van het Kennedy-gezinsleven die erin werd gepresenteerd.

De Kennedy’s, zo schreef Stanley, hebben ‘een lange staat van dienst van mislukte huwelijken, voortijdige sterfgevallen en gruwelijke autowrakken. Zoveel van wat wordt verteld als charmante familieverhalen – verhalen over roekeloze escapades en fysieke roekeloosheid – lijkt achteraf gezien allesbehalve onschuldig.

Kerry Kennedy, voorzitter van het mensenrechtencentrum RFK, verdedigde de nalatenschap van haar moeder in een op film vastgelegd interview. Het was Ethel, zo zei ze, die hen na de dood van hun vader alle sporten leerde, hen rond de eettafel ondervroeg over wereldaangelegenheden, hen naar vreemde culturen stuurde om te leven en te werken, en hen in de richting van sociale rechtvaardigheidsdoelen stuurde als het bestrijden van armoede en het bevorderen van sociale rechtvaardigheid. rechten van werknemers.

Rory Kennedy bood deze verklaring aan. Haar moeder, zei ze, ‘denkt niet terug aan die momenten op de manier die wij ons misschien voorstellen, of zoals wij dat zelf doen. Ze gaat een beetje vooruit en gaat verder.