CNN
—

Het was een avond vol MAGA-schok en ontzag waarvan zelfs de meest toegewijde fans van Donald Trump misschien niet voor mogelijk hadden gehouden.

Maar de verkiezingsstorm van het kabinet en de staf van de gekozen president, de ene nog onorthodoxer dan de vorige, versterkte alleen maar de angst onder zijn critici dat zijn chaotische bemanning op het punt staat het land op een gevaarlijke rit te brengen.

Trump benoemde zijn nieuwe supermaatje Elon Musk, de pionier van Tesla en SpaceX, tot hoofd van een nieuwe afdeling die overheidsinstanties en begrotingen moet ondermijnen. Musk is een authentiek genie en visionair. Maar in zijn nieuwe baan kan de rijkste man ter wereld wellicht het bestuur en de regelgeving wegvagen, terwijl hij profiteert van de royale omvang van de enorme federale contracten voor zijn bedrijven. Het is een situatie die ervoor zorgt dat de ethische alarmen en belangenconflicten tijdens Trumps eerste termijn in vergelijking minuscuul lijken.

Musk zal bij wat Trump het ‘Department of Government Efficiency’ noemt, worden vergezeld door de opruiende Republikeinse presidentskandidaat Vivek Ramaswamy, die er weinig twijfel over liet bestaan ​​dat het plan is om de regering zelf te ontmantelen. ‘SLUIT HET UIT’, postte hij op X, het platform dat eigendom is van Musk en nu bruist van pro-Trump-propaganda. Het is onduidelijk hoe dit nieuwe departement, waarvan Trump zei dat het “advies en begeleiding van buiten de regering zou geven”, feitelijk zou functioneren.

Wat misschien wel de meest onorthodoxe staf van het Witte Huis en het kabinet in tientallen jaren is, is het product van de overweldigende verkiezingsoverwinning van Trump een week geleden. Veel van zijn aanhangers verachten de regering van Washington en willen wraak nemen op de elites. De nederlaag van vice-president Kamala Harris dompelde haar kiezers ondertussen in somberheid en riep een tastbaar gevoel van angst op dat de natie op het punt staat een onstabiel en gevaarlijk nieuw tijdperk binnen te gaan.

Maar maandag was het een tijdje bijna mogelijk om te denken dat Trump misschien niet zo ontwrichtend zou uitpakken als verwacht en dat zijn efficiënte nieuwe stafchef van het Witte Huis, Susie Wiles, het krappe schip leidde toen de kabinetsselecties methodisch werden uitgerold. CNN en andere media berichtten dat senator Marco Rubio uit Florida, een over de hele wereld bekende staatsman, waarschijnlijk zou worden uitgekozen als minister van Buitenlandse Zaken.

Maar de golf van activiteit dinsdagavond vanuit de ijle sfeer van Trumps Mar-a-Lago-club – waar Musk naar verluidt deelneemt aan het selectieproces – suggereerde dat de komende storm in Washington net zo extreem zou zijn als verwacht. (En de selectie van Rubio – die veel bondgenoten in het buitenland die vrezen voor allianties met Washington – heeft ontlast – is niet officieel gemaakt, te midden van de suggestie dat de basis van Trump zich schaamt voor de verhevenheid van een ex-criticus die ooit neoconservatief neigde.)

Het gevoel van toenemende chaos werd nog verergerd door een verhaal in de Wall Street Journal dat het transitieteam van Trump een uitvoerend bevel overweegt dat een ‘krijgersraad’ zou creëren, die de macht zou hebben om de verwijdering van drie- en viersterrenofficieren aan te bevelen. Het verhaal voedde nieuwe angsten dat Trump – die tijdens de campagne dreigde generaals op grote schaal te ontslaan – de top van het leger zal zuiveren en het leger zal politiseren, nadat hij op het spoor was gekomen dat hij tijdens zijn ambtsperiode zijn macht op zijn politieke vijanden zou kunnen richten.

Er zijn vier dingen waar over de schokkende keuzes die Trump dinsdag maakte voor topfunctionarissen.

De verkozen president heeft het recht om te benoemen wie hij wil toevoegen aan zijn kabinet en team, gezien de democratische legitimiteit van zijn overwinning bij de presidentsverkiezingen.

De selectie van mensen als Musk, Noem en Hegseth is deels ontworpen om de aspiraties van de kiezers van Trump te honoreren en het buitenstaandermerk van de verkozen president te belichamen – evenals zijn diep ontwikkelde verlangen naar loyaliteit.

Zijn keuze voor ultra-loyalisten komt voort uit de frustratie van Trump dat militaire officieren, functionarissen en conventionele Washington-operatoren zijn eigen meest extreme impulsen tijdens zijn eerste ambtstermijn in toom hielden.

Veel van zijn nominaties komen ook overeen met de ideologische ondertonen van zijn politieke beweging. Voormalig Witte Huis-functionaris Steve Bannon – die de week voor de verkiezingsdag werd vrijgelaten uit de federale gevangenis, nadat hij was veroordeeld wegens twee aanklachten wegens minachting van het Congres – verklaarde al vroeg in de eerste termijn dat het bij Trump allemaal om de ‘deconstructie van de administratieve staat’ ging. ” Dat lijkt op het punt te staan ​​om in warpsnelheid te worden gestuurd.

Maar Trump neemt ook een risico. Hoewel het logisch is om revolutionairen van buitenaf te kiezen om het bestuur af te breken, ontberen veel van zijn keuzes het soort diepgaande ervaring en kennis van de departementen die zij zullen leiden. Ze kunnen worden opgeschud door de instanties die ze moeten transformeren.

De nieuwe relatie van Trump met Musk, die naar voren kwam als een krachtige kracht in zijn poging om een ​​tweede termijn te winnen, is een fascinerende ontwikkeling, ook al is het niet duidelijk dat de veronderstelde nieuwe afdeling die hij zal leiden een echte overheidsinstantie zal zijn.

De verkozen president en de technologiepionier vormen in sommige opzichten een vreemde combinatie. Musk is zeer belezen en biografen zeggen dat hij veel tijd heeft besteed aan het nadenken over de mysteries van het universum, de toekomst van de mensheid en het raadsel van het bewustzijn. Trump maakt geen pretentie in zo’n intellectueel achterland. En tijdens zijn zakelijke en politieke carrière, doorspekt met schandalen en drama, zag de verkozen president er vaak uit alsof hij gewoon heelhuids het einde van de dag probeerde te halen.

Maar zowel Musk als Trump gedijen in de chaos die ze creëren. Beiden zijn beeldenstormers die hebben laten zien dat de regels die voor anderen gelden hen niet belemmeren. Beiden hebben rijkdom gebruikt om toegang te krijgen tot macht en om diepgewortelde bedrijven en politieke belangen omver te werpen.

In het geval van Musk heeft een persoonlijkheid die de conventies onder druk zet, geresulteerd in verbazingwekkende vooruitgang in de elektrische auto-industrie die maar weinig anderen winstgevend hebben kunnen maken. De SpaceX-lijn van raketten die de Amerikaanse orbitale verkenning heeft gered, heeft tot doel dat Musk mensen op Mars wil zetten.

Met die achtergrond en een staat van dienst als het gaat om het ombuigen van bureaucratische industrieën met innovatie, zou Musk een ideaal figuur kunnen zijn om de verborgen Amerikaanse regering en een federaal systeem dat snelle veranderingen vaak in de kiem smoort, te hervormen.

Toch vergroten het toenemende politieke radicalisme van Musk en het schrikbeeld van zijn enorme potentiële belangenconflicten de mogelijkheid van een Amerikaanse oligarchie die de regering zou kunnen corrumperen in plaats van nieuw leven in te blazen. En Musk maakt er een gewoonte van om destructief opnieuw uit te vinden – een factor die enorme gevolgen zou kunnen hebben in zijn nieuwe positie in het team van Trump.

Musk veroorzaakte opschudding toen hij suggereerde dat hij in de aanloop naar de verkiezingen twee biljoen dollar aan federale uitgaven zou kunnen bezuinigen. Het gehele budget komt uit op ongeveer 6,5 biljoen dollar. Uitgavenbeperkingen in deze zin zouden vrijwel zeker bezuinigen op programma’s als de sociale zekerheid, de militaire begroting en andere populaire zaken die een politieke storm en aanzienlijke ontberingen zouden kunnen veroorzaken voor miljoenen Amerikanen die het fortuin van hem en Trump ontberen. Als die pijn duidelijk wordt, zal Trump misschien aarzelen om een ​​persoonlijke politieke prijs te betalen voor zijn regeringsrevisie.

Het is ook onduidelijk hoe realistisch het Musk-Ramaswamy-project zal zijn. Het is aan het Congres om begrotingen voor de overheid goed te keuren. Trump en Musk kunnen niet zomaar beslissen wat er zal gebeuren. En zelfs met het waarschijnlijke monopolie van de Republikeinse Partij op Capitol Hill lijkt het idee dat wetgevers zullen instemmen met een dergelijke drastische fiscale operatie fantasievol.

De pleidooi voor Hegseth bij het ministerie van Defensie begint met zijn onderscheiden militaire carrière, die onder meer inzet in Irak en Afghanistan omvat. Een van zijn belangrijkste taken zal, indien bevestigd, het streven zijn naar een aanzienlijke verhoging van het defensiebudget, in lijn met Trumps campagnebeloften om de paraatheid te verbeteren, vooral met het oog op de toenemende uitdaging van de nieuwe supermacht China.

Maar zijn relatieve gebrek aan politieke en internationale ervaring zorgde ervoor dat sommige critici van Trump verbijsterd waren over deze keuze.

De Democratische vertegenwoordiger Dan Goldman uit New York zei tegen Erin Burnett van CNN: “Ik ben geschokt. En dit is precies waar we ons zorgen over maakten, en we waarschuwden voor Donald Trump, namelijk dat hij ongekwalificeerde loyalisten gaat benoemen om de regering om te vormen tot zijn eigen persoonlijke leengoed.” Goldman voegde eraan toe: “Ik waardeer de dienst van de heer Hegseth in onze strijdkrachten, maar als militair betekent dit niet dat u gekwalificeerd bent om het ministerie van Defensie te leiden en toegang te hebben tot onze kernwapens.”

Voormalig nationaal veiligheidsadviseur van Trump, John Bolton, vertelde ondertussen aan Kaitlan Collins van CNN dat de grootste uitdaging voor Hegseth zou komen als de nieuwgekozen president hem in een positie zou brengen waarin hij een mogelijk onwettig of ongrondwettelijk bevel zou gehoorzamen of weigeren. “Wat zal Pete Hegseth doen als Trump voor het eerst tegen hem zegt dat hij de 82nd Airborne in de straten van Portland, Oregon moet zetten?” zei Bolton.

De selectie van Hegseth verraste Capitol Hill ook, maar er waren geen directe tekenen dat hij moeite zou hebben om bevestiging te krijgen.

“Wauw”, zei de Republikeinse senator Lisa Murkowski uit Alaska.

GOP-senator Thom Tillis uit North Carolina had één woord: “Interessant.”

Verschillende Republikeinen zeiden dat ze de keuze van Trump vertrouwden en voorspelden dat Hegseth omringd zou worden door capabele mensen.

Maar Trumps voormalige advocaat van het Witte Huis, Ty Cobb, sprak over de kwaliteit van de genomineerden van de verkozen president in het algemeen en trok een analogie met de NBA. “Ik denk dat we veel Bronny James zien en niet veel Steph Currys”, zei hij tegen CNN’s Burnett.

In het geval van Hegseth was er één bijzondere eigenschap die de verkozen president aansprak, die naar verluidt de genomineerden heeft doorgelicht door naar hun televisieoptredens te kijken.

“Trump denkt ook dat hij er zo uitziet”, vertelde een bron aan Alayna Treene van CNN.