CNN
—

Donald Trump doet precies waar zijn overweldigende verkiezingsoverwinning hem toe aanzette, door systematisch een regeringsteam op te bouwen naar zijn eigen harde MAGA-imago.

Wat zou kunnen uitmonden in de meest rechtse Westvleugel van de moderne tijd, zal zich richten op de elites van Washington en migranten zonder papieren, proberen de regulerende staat te vernietigen en de rest van de wereld vertellen dat het van nu af aan America First is.

De vorm van de tweede regering van Trump komt naar voren vanuit zijn resort in Mar-a-Lago, waar hij wordt gevierd door clubleden te midden van een circussfeer die wordt verlevendigd door de aanwezigheid van ‘s werelds rijkste man, Elon Musk.

Elke nieuwe keuze van de nieuwgekozen president voor topfuncties is voldoende geweest om de rillingen over de ruggengraat van de liberalen te laten lopen. En dat was een deel van het punt.

Stephen Miller, voor het laatst in het openbaar gezien toen hij tijdens de ziedende bijeenkomst van Trump in Madison Square Garden verklaarde dat ‘Amerika alleen voor Amerikanen en Amerikanen is’, zal naar verwachting worden benoemd tot plaatsvervangend stafchef voor beleid van het Witte Huis, zo meldde CNN. Ik zou waarschijnlijk massadeportaties choreograferen.

Tom Homan, de keuze voor ‘grenstsaar’, heeft een norse persoonlijkheid die goed past bij een verkozen president die van een stoere kerel houdt. Hij speelde maandag door op Fox News te gaan, waar hij jarenlang als expert heeft gediend, en democratische gouverneurs te waarschuwen die deportaties proberen te blokkeren ‘om verdomme uit de weg te gaan’.

Trumps nieuwe grenstsaar voor democratische gouverneurs: ga opzij

En Kaitlan Collins van CNN meldde dinsdag begin dinsdag dat de gouverneur van South Dakota, Kristi Noem, die al sinds zijn eerste termijn een fervent voorstander is van Trump, zijn keuze is als minister van Binnenlandse Veiligheid. Noem is een heldin van de MAGA-beweging en ster van de conservatieve media. Als ze wordt bevestigd voor de rol, zou ze naast Miller en Homan een compromisloos trio vormen van functionarissen die verantwoordelijk zijn voor grenshandhaving.

Hoewel het woord van Trump wet zal zijn in de nieuwe regering, suggereren de nationale veiligheidskeuzes van de verkozen president tot nu toe een meer mainstream Republikeinse benadering van het buitenlands beleid dan die van immigratie.

Trump zal waarschijnlijk Marco Rubio voordragen als minister van Buitenlandse Zaken, meldde Collins ook. De senator uit Florida bespotte Trump op grove wijze tijdens het campagnetraject van 2016 en werd gezien als het soort neoconservatief dat de fans van de verkozen president graag haten. Maar Rubio heeft zich al lang geleden tot het Trumpisme bekeerd, en op de Republikeinse Nationale Conventie deze zomer zei hij tegen de natie: “De enige manier om Amerika weer rijk, veilig en sterk te maken, is door van Donald J. Trump weer onze president te maken.” Rubio’s waarschijnlijke selectie werd voor het eerst gerapporteerd door The New York Times.

Trumps keuze voor VN-ambassadeur is Elise Stefanik, voorzitter van de House GOP-conferentie, wier carrière een enorme vlucht nam nadat ze het reguliere conservatisme had laten varen en een van Trumps beste verdedigers was geworden. “Ik sta klaar om het herstel van de America First-vrede door president Donald J. Trump te bevorderen door krachtig leiderschap op het wereldtoneel op dag één bij de Verenigde Naties”, zei het congreslid uit New York in een verklaring.

Maandagavond zeiden bronnen dat Trump de vertegenwoordiger van Florida, Mike Waltz, heeft gevraagd om nationaal veiligheidsadviseur te worden, een actie die schokgolven over de Atlantische Oceaan zal sturen, gezien de waarschuwing van de voormalige Groene Baret dit jaar dat “het tijd is voor bondgenoten om in hun eigen veiligheid te investeren” en dat de Amerikaanse belastingbetalers ‘veel te lang de rekening hadden betaald’.

Rubio, Waltz en Stefanik zijn allemaal hardcore Chinese haviken en hun selectie biedt een duidelijke indicatie van hoe het beleid van Trump zich zal ontwikkelen ten aanzien van Amerika’s nieuwe supermachtrivaal.

De verkozen president heeft ook de voormalige New Yorkse vertegenwoordiger Lee Zeldin aangesteld als hoofd van de Environmental Protection Agency, ondanks of vanwege zijn slechte beoordelingen van progressieve groene groepen toen hij in het Huis van Afgevaardigden was. De laatste twee Democratische presidenten hebben de regelgevende bevoegdheden van de EPA gebruikt om de klimaatverandering te bestrijden. Maar Zeldin beloofde Trumps ‘drill, baby, drill’-energiebeleid ten uitvoer te leggen en omschreef zijn verantwoordelijkheden als ‘het beschermen van de toegang tot schone lucht en schoon water’, waarmee hij de non-sequitur van zijn nieuwe baas parafraseerde die hij gebruikt als hem wordt gevraagd naar de opwarming van de aarde.

Gezien de onvoorspelbaarheid van Trump is geen enkele personeelskeuze ooit zeker totdat deze officieel is. En zelfs dan houden veel medewerkers het niet lang vol.

Maar elke selectie of verwachte keuze tot nu toe heeft één ding gemeen: ultraloyaliteit aan Trump, vooral tijdens zijn met aanklachten bezaaide post-presidentschap. Iedereen staat erom bekend dat hij in televisie-interviews het soort overdreven eerbetoon brengt waar de verkozen president dol op is. Tijdens de eerste ambtstermijn van Trump brandde er vaak een gevoel van verraad toen leden van de regering hun eed aan de Grondwet voorrang gaven boven hun trouw aan hem, zoals het geval was met voormalig FBI-chef James Comey en vele anderen.

Het druppelsgewijs vallen van de topkeuzes van de regering suggereert een niveau van planning en organisatie dat afwezig was bij de eerste transitie van Trump in 2016 en zou de invloed kunnen weerspiegelen van de nieuwe stafchef van het Witte Huis, Susie Wiles, die parallel aan de president een efficiënte verkiezingscampagne leidde. de bizarre uitbarstingen van elect tijdens zijn bijeenkomsten en op sociale media. Het is echter nog veel te vroeg om te zeggen of de huidige aanpak in het Witte Huis zal worden herhaald. Vaak vertrapte hij tijdens de eerste termijn van Trump zijn agenda door openlijk ruzie te maken met leden van zijn regering over wie hij snel verzuurde.

Mensen als Rubio, Waltz, Stefanik, Zeldin, Homan, Noem en vooral Miller zijn een gruwel voor Trump-critici die vrezen dat de gekozen president extreme richtingen zal uitgaan. Maar elk van deze keuzes personifieert één aspect van de politieke overtuigingen en instincten van de verkozen president. En hun eigen standpunten weerspiegelen het verlangen naar opschudding in Washington en in het mondiale beleid van de VS, dat veel van de tientallen miljoenen kiezers in Trumps verkiezingsmeerderheid motiveerde.

De meeste zijn ook succesvol en vallen – misschien met uitzondering van Miller, die door critici als een hardcore extremist wordt beschouwd – binnen de grenzen van mensen die doorgaans voor regeringen worden gekozen. Als ze allemaal extreem rechts zijn, lopen ze alleen parallel met de beweging van de Republikeinse partij en haar kiezers tijdens het Trump-tijdperk.

Rubio, een voormalige presidentskandidaat, is over de hele wereld bekend en is lid van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen en Inlichtingendiensten. Stefanik is afgestudeerd aan Harvard, voormalig assistent van George W. Bush West Wing en een van de hoogste Republikeinse vrouwen die ooit in het Huis van Afgevaardigden hebben gediend. Waltz, die meerdere gevechtsreizen maakte in Afghanistan, het Midden-Oosten en Afrika, kreeg vier bronzen sterren en werkte voor de ministers van Defensie Donald Rumsfeld en Robert Gates. Homan is als voormalig waarnemend directeur van Immigration and Customs Enforcement doordrenkt van grenskwesties, ook al vinden zijn tegenstanders zijn manier van doen enigszins ongevoelig. Zeldin is een veteraan uit het leger en een ex-congreslid die een bod deed dat dichterbij kwam dan verwacht voor de gouverneur van New York.

Alyssa Farah Griffin, voormalig communicatiedirecteur van Trump in het Witte Huis, vatte zijn selecties zo ver samen als ‘mensen die ontegensprekelijk de kwalificaties hebben om daar te zijn en je een idee hebt van wat ze gaan doen.’ Griffin, nu een CNN-commentator die Trump vaak heeft bekritiseerd, vertelde Erin Burnett van CNN dat de snelheid van de selectie van de toekomstige regering van haar voormalige baas in contrast stond met de personeelsstrijd van zijn eerste regering.

Trumps keuze voor Miller en Homan suggereert dat er geen afstand meer gedaan kan worden van zijn belofte om een ​​massale deportatie van migranten zonder papieren te lanceren, wat de basis vormde van het meest extreme slotargument van welke presidentskandidaat dan ook in de recente geschiedenis.

Homan werd in een recent interview op CBS’ “60 Minutes” gevraagd of er een alternatief was voor het scheiden van migranten die waren getagd voor deportatie van hun ouders – een beleid dat voor opschudding zorgde tijdens de eerste Trump-termijn. “Natuurlijk is dat zo. Gezinnen kunnen samen worden gedeporteerd”, zei hij.

Miller was een krachtige assistent van het Witte Huis tijdens de eerste termijn van Trump en schreef veel van zijn meest vurige retoriek als speechschrijver. Zijn harde ideologie was te zien op de Conservatieve Politieke Actieconferentie in februari, toen hij betoogde dat het immigratiebeleid eenvoudig was. ‘Sluit de grens af. Er komen geen illegalen binnen, iedereen die hier is, gaat naar buiten – dat is heel eenvoudig.” Miller voegde eraan toe dat de volgende stap het grijpen van migranten zonder papieren was en hen naar “grootschalige verzamelplaatsen” te verplaatsen waar vliegtuigen zouden wachten.

Maar ondanks deze draconische visies bestaat er onzekerheid over hoe ver Trump zal gaan in zijn deportatieprogramma en of het overeenkomt met zijn dystopische toespraken. Homan zei bijvoorbeeld dat het idee dat er ‘concentratiekampen’ zouden komen en dat er massale aanvallen door wijken zouden plaatsvinden, belachelijk is.

De verkozen president heeft de luxe dat hij zich in 2028 niet kandidaat stelt voor herverkiezing, dus in theorie heeft hij niets te verliezen. Maar hij heeft soms geweigerd stappen te ondernemen die tot extreme impopulariteit zouden kunnen leiden. Stevige juridische uitdagingen die worden opgesteld door groepen voor burgerlijke vrijheden en voorstanders van immigranten zouden intussen de deportaties kunnen vertragen. En het uitzetten van miljoenen migranten zonder papieren zou enorm duur kunnen uitvallen, de arbeidsmarkt kunnen ontwrichten, de woede van grote bedrijven kunnen wekken en de toeleveringsketens kunnen compliceren – wat allemaal de economie zou kunnen schaden en op de toekomstige president zou kunnen wegen.

Veel Democraten en Republikeinen zouden het eens kunnen worden over de belofte van Trump om te beginnen met het deporteren van criminele migranten zonder papieren – het gemakkelijkste deel van zijn plan. Maar in de volgende fases zou de politiek voor Trump lastig kunnen worden.

Chad Wolf, voormalig waarnemend minister van Binnenlandse Veiligheid tijdens de eerste ambtstermijn van Trump, leek aan te geven dat er nog steeds grijze gebieden waren in de volle omvang van de bedoelingen van de verkozen president, maar dat een veel bredere handhavingsoperatie mogelijk zou zijn. “Het is misschien een lastig politiek standpunt, maar er zijn hier vandaag criminelen die niet worden verwijderd”, zei Wolf maandag tegen Jake Tapper van CNN, waarin hij klaagde dat de regering-Biden op dit gebied tekortschoot. “Dit idee dat je hele klassen van individuen gaat vrijstellen van de wet, ik denk niet dat dat het geval zou moeten zijn,” zei Wolf, waarbij hij toeliet dat er andere mechanismen waren waarmee werknemers legaal of voor sommigen in de Amerikaanse economie konden komen. migranten zonder papieren om een ​​legale status van buiten het land te verkrijgen als ze getrouwd zijn met Amerikaanse staatsburgers.

De critici van Trump en kwetsbare migranten zonder papieren zullen echter weinig vinden in de nieuwe personeelskeuze van de nieuwgekozen president om hen troost te bieden.

Soortgelijke onzekerheid omringt Trumps buitenlandse beleid voor de tweede termijn.

In tegenstelling tot Trump is Rubio geen vriend geweest van de Russische president Vladimir Poetin, hoewel hij de laatste tijd het standpunt van de nieuwgekozen president heeft verdedigd dat de oorlog in Oekraïne moet eindigen.

Waltz was een tegenstander van de pogingen van de regering-Biden om in Gaza een staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas tot stand te brengen. Deze standpunten staan ​​ver rechts van het standaardbeleid van de westerse bondgenoten van Amerika en sommige leiders van de Democratische Partij. Maar ze zijn in lijn met de orthodoxie van de Republikeinse Partij en miljoenen van haar kiezers.

En Rubio en Waltz zijn conventioneler buitenlands beleid dan enkele van de meest isolationistische leden van de bredere Trump-coalitie. Wat de kritische kwestie van Oekraïne betreft, bekritiseerde Waltz het beleid van de regering-Biden om de strijdkrachten van president Volodymyr Zelenski te bewapenen om de Russische invasie af te weren als ‘te weinig, te laat’. Maar hij steunde dit jaar ook de standpunten van Trump dat het tijd was voor Europa om de last van het steunen van Oekraïne te dragen, omdat de VS zich op hun eigen grenzen moesten concentreren.

In elke komende presidentiële regering is personeelsbezetting belangrijk en biedt het ideologische aanwijzingen voor hoe een Witte Huis zal handelen. Gezien Trumps staat van dienst op het gebied van buitengewoon personeelsverloop is niets echter blijvend.

Dit verhaal is bijgewerkt met aanvullende ontwikkelingen.